Σήμερα 15 Αγούστου και γιορτάζει σχεδόν η μισή Ελλάδα! (Μαζί και η κόρη μου!) Να ευχηθώ λοιπόν σε όσους περάσουν από το blog, χρόνια πολλά, να είστε όλοι γεροί και ευτυχισμένοι και να περνάτε καλά! το καλοκαίρι τελειώνει σε λίγο, αλλά ποιος λέει οτι δεν μπορούμε να το κρατήσουμε  για πάντα στην καρδιά μας;

Και μια τέτοια μέρα επέλεξα να κλείσω και το blog! Όχι βέβαια οριστικά! Μόνο για λίγες μέρες! Μακριά από το διαδίκτυο, λέω να ξεκουραστώ, αλλά και να....δρομολογήσω το νέο βιβλίο που έκανε ήδη την εμφάνισή του στο μυαλό μου! Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας να είστε καλά και να περνάτε καλά ότι κι αν κάνετε, όπου κι αν βρίσκεστε! Όσο για μας.....

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο!!!!!!!!!!

 Το βιβλίο το ανακάλυψα μέσα από το blog της Ιουστίνης Φραγκούλη ενώ δεν είναι η πρώτη φορά  που διαβάζω Κωνσταντάρα. Το πρώτο του βιβλίο ήταν φυσικά το "ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-Μέσα από τα δικά μου μάτια" γιατί λάτρευα και λατρεύω τον πατέρα του και έχω όλες του τις ταινίες αφ' ενός και επιπλέον αγοράζω κάθε βιβλίο που αφορά τον Ελληνικό κινηματογράφο και τους συντελεστές του. Στις αναγνωστικές μου επιλογές προστέθηκε "Το μαύρο κουτί" και μετά το "Γράμματα στον Παράδεισο" που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιρρήσεις που δεν θα σχολιάσω.  Στο επίσημο site που διατηρεί http://www.konstandaras.gr βρήκα και τα άλλα του βιβλία, αλλά και όλα όσα τον αφορούν αφού διετέλεσε και πολιτικός. (Εγώ πάλι προτιμώ να τον σκεφτομαι σαν δημοσιογράφο και συγγραφέα.) 

"Η τελευταία καληνύχτα" είναι το τελευταίο του βιβλίο. Ξεκινάει με τέτοιο τρόπο που σου τραβάει αμέσως την προσοχή. Μια περίεργη δεξίωση της οποίας ο οικοδεσπότης αυτοκτόνησε. Και για να φτάσουμε στους λόγους αυτής της αυτοκτονίας, ο συγγραφέας αρχίζει την αναδρομή στη ζωή του ήρωα. Ο Δημήτρης Καρράς, ένα παιδί από καλή οικογένεια που θέλει να σπουδάσει νομική και που ερωτεύτεται την Μαριάννα, δύο χρόνια μεγαλύτερή του και φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής. Ο έρωτας είναι αμοιβαίος, αλλά τα δύο παιδιά θα συναντήσουν ένα σοβαρό εμπόδιο. Την εγκυμοσύνη της Μαριάννας που θα την στείλει στο χειρουργικό τραπέζι για μια παράνομη έκτρωση την δεκατία του 60 που διανύουν και που παραλίγο θα της κοστίσει την ζωή. Ο πατέρας την Μαριάννας, ένας σκοτεινός τύπος, θα κλειθεί εσπευσμένα και όταν η Μαριάννα σωθεί τελικά, θα την στείλει στο Λονδίνο στην μητέρα της και θα ορκιστεί να εκδικηθεί τον υπαίτιο. Την ημέρα που θα πάει να δώσει εξετάσεις στην νομική ο Δημήτρης, θα τον κτυπήσει "μυστηριωδώς" ένα αυτοκίνητο και θα χάσει τις εξετάσεις εκείνη την χρονιά. Θα μπει στην Νομική μ' ένα χρόνο καθυστέρηση, θα γνωρίσει εκεί την Βάσω και στο μεταξύ ειμαστε στο 1967 και η Δικτατορία παγώνει την Ελλάδα στο χθες. Τραμπούκοι θα τον ξυλοκοπήσουν μαζί με την Βάσω και πολύ αργότερα ο Δημήτρης θα συνειδητοποιήσει ποιος κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά. Ο πατέρας της εξαφανισμένης πλέον Μαριάννας. Και δεν θα σταματήσει εκεί. Εξαιτίας του ο Δημήτρης θα βρεθεί να κυνηγιέται σαν αριστερός από την Χούντα, να κάνει εξορία και από τα απανωτά χτυπήματα επιτέλους θα "ξυπνήσει" και θ' αποφασίσει να εκδικηθεί τον αόρατο δήμιό του. Θα φτάσει να πουλήσει και την ψυχή του στον διάβολο (στην Χούντα συγκεκριμένα) θα γίνει χαφιές τους και όργανο πειθήνιο και καταφέρνει να εξολοθρεύσει τους διώκτες του χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό ενώ δεν καταλαβαίνει οτι παράλληλα κάνει κακό σε παιδιά, φοιτητές που δεν του έφταιξαν ποτέ.... Ο Δημήτρης Καρράς θα φύγει για το εξωτερικό λίγο πριν πέσει η Χούντα και θα καταφέρει να γίνει πολύ δυνατός και πολύ πλούσιος. Θα παντρευτεί την Μάγια, θα γυρίσει στην Ελλάδα και θ' ανακατευτεί σε σκοτεινές δουλειές με ασπίδα του την φήμη του ανίκητου δικηγόρου που έχει αποκτήσει. Ακόμα και με τον Κοσκωτά ανακατεύεται. Μέχρι εκεί όμως.... Την συνέχεια, αν σας κέντρισε το ενδιαφέρον θα πρέπει να την διαβάσετε....

Το βιβλίο του Κωνσταντάρα είναι γραμμένο με το γνώστό λιτό ύφος που συνηθίζει, χωρίς φανφάρες και λυρικές περιγραφές, αλλά με άριστη χρήση της Ελληνικής γλώσσας (αλίμονο πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι). Σίγουρα η θητεία του στην κυβέρνηση του έδωσε πολύτιμα στοιχεία για τις φούσκες στο Χρηματιστήριο που ανακατεύτηκε ο ήρωάς του, για τις μίζες, για τα λαδώματα πολιτικών και μη προσώπων για τα πισώπλατα μαχαιρώματα σε κυκλώματα που δεν ισχύει το "μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια". Κι αυτά τα  κυκλώματα είναι ψηλά και κανένας δεν αγγίζει ούτε και ο ίδιος όταν ήταν βουλευτής....  Από την συνένετυξή του στην Ραδιοτηλεόραση την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη στο site του σας μεταφέρω:

"Δεν ξέρω τι κατάφερα με την ανάμιξή μου στην πολιτική. Σίγουρα, δοκίμασα νέες «γεύσεις». Χάρηκα την αγάπη και την αναγνώριση του κόσμου. Ένοιωσα στο πετσί μου τη δυσαρέσκειά του. Αλλά η πολιτική, δημοσιογραφία δεν είναι. Η δημοσιογραφία είναι καριέρα. Η πολιτική είναι ένα όραμα. Η καριέρα σε γοητεύει με την πρόοδο, την ολοκλήρωσή της. Το όραμα σε «σκοτώνει» όταν τσαλακώνεται. Αλλά μπορείς να το ξαναϊσιώσεις το τσαλακωμένο σου όραμα. Και θα το επιχειρήσω, όταν έρθει η ώρα. Πότε; Όταν η ατμόσφαιρα πάψει να είναι βαρίδι στο όνειρό μου και να ξαναπιστέψω ότι μπορείς να δημιουργήσεις κάποια πράγματα μέσα σ΄ έναν Άγονο Κήπο. "

Το βιβλίο διαβάζεται με πολύ ενδιαφέρον και είναι γραμμένο από έναν πολύ αξιόλογο (πέραν της πολιτικής) άνθρωπο. Στην τελευταία καληνύχτα, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν όμως θύτες και θύματα, αλλά και πάλι, έτσι όπως αυτοί παρουσιάζονται δεν είσαι και σίγουρος αν ήταν θύτες από την αρχή ή ξεκίνησαν από θύματα. Ο Δημήτρης πάντως ανήκει σίγουρα σ' αυτούς. Επιπλέον για μια ακόμα φορά αναρωτήθηκα διαβάζοντας το βιβλίο, πόσο εύκολο είναι να "πάρεις τη ζωή σου λάθος", καμιά φορά οι συγκυρίες, η μοίρα αν θέλετε. κάνει την διαφορά.....Καλή ανάγνωση!

  Ακόμα ένα βιβλίο πέρασε στην βιβλιοθήκη των "διαβασμένων".  Όταν μ' αρέσει ένας συγγραφέας, θέλω να διαβάζω όλα τα βιβλία του, ν' αποκτώ πιο σφαιρική άποψη για τον ίδιο και το έργο του. Μετά από την βιβλιοθήκη του Μόστρα σειρά είχε το προηγούμενο του Μαμαλούκα  "Η απαγωγή του εκδότη". 

Είναι γνωστό οτι για ένα αστυνομικό βιβλίο, πολύ λίγα μπορείς να πεις για την υπόθεση χωρίς ν' αποκαλύψεις πολλά και ουσιώδη για την πλοκή και να στερήσεις έτσι την απόλαυση από τον αναγνώστη. Με πολλή προσοχή λοιπόν:

Ο Πάολο Καστελίνι, ωρολογοποιός΄στην Ν. Υόρκη και πετυχημένος στη δουλειά του θα έχει την ατυχία να συναντηθεί με την Κάρλα Περούτσι, πλούσια και κακομαθημένη κληρονόμο που τον θέλει στο κρεβάτι της. Ο πατέρας της όμως διαφωνεί. Ο Καστελίνι θα βρεθεί όχι μόνο στο δρόμο, αλλά και μ' ένα διαλυμένο γόνατο από μια σφαίρα του...αυστηρού πατέρα της Κάρλας. Θα καταφύγει στην Ιταλία για να μαζέψει τα κομάτια του, αλλά χωρίς ποτέ να έχει συγχωρέσει την οικογένεια Περούτσι για το κακό που του έκαναν. Το σχέδιο της εκδίκησης σχηματίζεται σιγά σιγά στο μυαλό του. Η Κάρλα παντρεέται τον Αντόνιο, έναν οδηγό φόρμουλας και τον κάνει εκδότη. Ο Πάολο εκδίδει το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα στον εκδοτικό τους οίκο με ψευδώνυμο. Το επόμενο βιβλίο  όμως θ' αντιγράψει την ζωή ή μήπως η ζωή γράφτηκε σ' ένα βιβλίο;

Όπως καταλάβατε δεν μπορώ να πω τίποτα αλλο. Σας έδωσα μόνο μια γεύση για ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ που έγραψε ο Δημήτρης. (Ή μήπως πρέπει από δω και πέρα να τον αποκαλώ Ντεμέτριο Λούκας; ένα από τα ψευδώνυμα του ήρωά του....)

Το βιβλίο έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα..... Δεν είναι ταινία... Και θα ήθελα να ήταν ταινία για να γλιτώσω την αγωνία. Να τη βάλω στο γρήγορο, να δω τι γίνεται και μετά να την δω με την ησυχία μου!  Δομημένο αριστοτεχνικά οδηγεί βήμα βήμα τον αναγνώστη στην κορύφωση. Οι σκηνές που περιγράφει όταν ο εκδότης απάγεται και βασανίζεται τελικά, είναι δοσμένες τόσο ρεαλιστικά, που σε ανατριχιαζουν, τις βλέπεις ολοζώντανες μπροστά σου χωρίς να χρειαστεί να κλείσεις τα μάτια και χωρίς να μπορείς ν΄ανασάνεις κάποιες στιγμές!

Δεν είμαι ειδικός, το έχω ξαναπεί και κάθε ανάρτηση για βιβλίο που κάνω, δεν έχει σκοπό, παρά να μοιραστώ με τους επισκέπτες μου τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννά κάθε βιβλίο που διαβάζω.  "Η απαγωγή του εκδότη" με συνεπήρε, ήταν από τα βιβλία που δεν μπορείς ν' αφήσεις, όπως δεν μπορείς να σταματήσεις μια ταινία με τόση αγωνία ακόμα κι αν χτυπούν τα τηλέφωνα, ακόμα κι αν διψάς και δεν θέλεις να σηκωθείς να πιείς νερό! Τελικά ο ταλαντούχος φίλος Δημήτρης Μαμαλούκας είναι ταγμένος για βιβλία που οι ήρωες γεμάτοι εμμονές, κυνηγούν το απωθημένο τους, μεθοδικά. Ειδικά ο ήρωάς του ήταν τέρας οργάνωσης, ψυχραιμίας και μεθοδικότητας. Οι χαρακτήρες που πλάθει είναι ανάγλυφοι και συναρπαστικοί....Πολύ όμως....Η πλοκή του βιβλίου γεμάτη ανατροπές....Καταλυτικές για την εξέλιξη της ιστορίας....

Το βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους, αλλά και σ' αυτούς (όπως εγώ) που τώρα....εγκύπτουν στο είδος! Ντεμέτριο θερμά συγχαρητήρια, απέκτησες μια φανατική αναγνώστρια! Τώρα έχω βάλει στο μάτι το: "Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού"!

ΥΓ: Για την ιστορία, όταν γνωρίζεις τον Μαμαλούκα, αυτή η ευγένια που αποπνέει, αυτό το δειλό και ταυτόχρονο ευχάριστο χαμόγελό του, σε παραπλανούν! Δεν καταλαβαίνεις οτι μπροστά του έχεις ένα μυαλό που  η ίντριγκα είναι δεύτερη φύση του!!!!

Καλό μήνα! Και επανέρχομαι μ' ένα νέο βιβλίο που μου έκανε βαθιά εντύπωση, αλλά πριν συνεχίσω, πριν πω οτιδήποτε, σας δίνω μια πολύ μικρή γεύση για την υπόθεσή του.

Η Χαρά και ο Νικήτας, μένουν στην Πόλη, εκεί έστησαν τον νοικοκυριό τους και εκεί μεγάλωσαν τους δύο γιούς τους. Τον Κωνσταντή και τον Παναγιώτη. Καταστηματάρχης ο μεγάλος με αποστακτήριο ούζου ενώ ο μικρότερος Παναγιώτης σπουδάζει. Η ιστορία θα ξεκινήσει όταν ο Κωνσταντής θα συλληφθεί και θα σταλεί στρατιώτης με τον νόμο της έκτακτης επιστράτευσης. Ο μικρότερος και σπουδαστής Παναγιώτης διατηρεί σχέσεις με την όμορφη αλλά ψυχρή Λουκία, μέχρι που θα γνωρίσει την όμορφη Φεράχ, κόρη του φίλου του πατέρα του. Κάπως έτσι αρχίζουν όλα. Δίπλα στην οικογένεια στέκεται πάντα η θεία Σουλτάνα με τον άντρα της τον Ιορδάνη. Ο Γολγοθάς αρχίζει όχι μόνο για την οικογένεια Νικήτα και της Χαράς αλλά και για τις άλλες οικογένειες που ζουν τότε στην Πόλη. Επιστρατεύσεις, βαρλίκι, τάγματα εργασίας, κυνηγητό και τέλος το οριστικό κτύπημα το 1955. Το πογκρόμ στους Έλληνες της Πόλης που σηματοδότησε την αρχή της εγκατάλειψης της Πόλης από τους Έλληνες και ολοκληρώθηκε το 1964 με τις απελάσεις.... Ολόκληρη η ιστορία ξετυλίγεται πλάι πλάι με τον έρωτα του Παναγιώτη και της Φεράχ. Ενός έρωτα που είχε το σημάδι του αταίριαστου, του καταραμένου. Καμιά από τις δύο πλευρές δεν έβλεπε με καλό μάτι την ένωση Έλληνα με Τουρκάλας. Οι δύο νέοι αγαπιούνται βαθιά αλλά δεν μπορούν να συμβιβάσουν τον θάνατο με την αγάπη. Η αγάπη είναι δικό τους παιδί, ο θάνατος γνήσιο τέκνο της ιστορίας.... από το οπισθόφυλλο, αντιγράφω:

" Κωνσταντινούπολη, 1941. Εκείνος; Ρωμιός στην Πόλη. Εκείνη; Μια μικρή Τουρκάλα που μεγαλώνει δίπλα του. Συναντιούνται, κοιτάζονται, μιλούν. ένα χάδι, ένα φιλί μπροστά στον Βόσπορο. Κάπως έτσι άρχισαν όλα. Η Ιστορία όμως κρατάει τα δικά της τεφτέρια και δεν λογαριάζει. Αυτοί και οι άλλοι σε μια Πόλη χωρισμένων Θεών κι ανθρώπων. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Αποστολές τροφίμων στην λιμοκτονούσα κατοχική Ελλάδα από την Τουρκική κυβέρνηση, αλλά και εκτοπίσεις, τρομοκρατία, αφανισμός"

Ίσως τώρα πείτε:"Ωχ! Όχι κι άλλο βιβλίο για την Πόλη!" Διαφωνώ. Κάθε ένα έχει να δώσει την δική του αλήθεια, κάθε συγγραφέας φωτίζει άλλα σημεία και στο μεταξύ εμείς μαθαίνουμε και παράλληλα ταξιδεύουμε γιατί αυτός είναι ο σκοπός των βιβλίων για μένα: Να ταξιδεύουν τον αναγνώστη. Και αυτό το βιβλίο θα σας ταξιδέψει. 'Αλλοτε με δάκρυ, κι άλλοτε με χαμόγελο.Όσοι διαβάσατε και αγαπήσατε την Θεανώ θα σας αγγίξει και αυτό, αν και τελείως διαφορετικό. Ο Θοδωρής δίνει πολλές λεπτομέρειες, πολλά ιστορικά στοιχεία που εγώ επέλεξα συνειδητά ν' αποφύγω.

Ομολογώ οτι δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του Θοδωρή που είναι ένα μεγάλο και γελαστό παιδί. Το αστρολούλουδο το πήρα αλλά δεν το διάβασα, τους Ουρανούς το παράτησα και τα βιβλία που έγραψε και εξέδωσε στον Λιβάνη δεν τα πλησίασα......

Τον ίδιο τον Θοδωρή όπως καταλάβατε τον συμπαθώ πάρα πολύ, έχουμε μιλήσει, έχουμε ταξιδέψει μαζί, έχουμε κάνει παρουσιάσεις μαζί, αλλά τώρα τον γνώρισα σαν συγγραφέα και αυτό που διάβασα μου άρεσε πολύ. Είχε μια γλύκα ο λόγος του, υποβόσκει παντού ένα αδιόρατο χιούμορ που ξεκουράζει τον αναγνώστη και ειδικά όταν οι στιγμές είναι πολύ φορτισμένες και έχει πολλές τέτοιες το βιβλίο του. Οι λεπτομέρειες που δίνει γαι την Πόλη, έχουν ένα προσόν: Νομίζεις οτι σε κρατάει από το χέρι εκείνος και σε ξεναγεί βήμα βήμα στα στενά της, νομίζεις οτι μυρίζεις μαζί του το άρωμα που αναδύεται από την Βασιλεύουσα. Και για μια ακόμα φορά, αγανακτείς για όλα όσα συνέβησαν, αποτέλεσμα των πολιτικών που οι χειρισμοί τους προκάλεσαν, προκαλούν και θα προκαλούν πάντα την ταλαιπωρία των λαών σε όποιο μήκος και πλάτος της γης υπάρχουν χώρες, που ενδιαφέρουν τα μεγάλα συμφέροντα.

Τώρα πια θα διαβάσω και το αστρολούλουδο. Το βιβλίο αποτελεί εξάλλου την συνέχειά του κατά κάποιο τρόπο, αλλά και εσείς μπορείτε να πάτε ανάποδα όπως εγώ, δεν θα σας εμποδίσει να παρακολουθήσετε τις ιστορίες, όποιο κι αν διαβάσετε πρώτο.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ στον Θοδωρή κάθε επιτυχία για το βιβλίο του που απ' ότι μαθαίνω, πάει πάρα πολύ καλά, ο κόσμος το έχει ήδη ανακαλύψει και το έχει επιλέξει και δικαίως. Θα σας ικανοποιήσει απόλυτα αν το επιλέξετε να συντροφεύσει τις διακοπές σας!