Friday, 29 June 2007
Δεν μπορεί,θα στρώσει.
Friday, 29 June 2007 16:37:07 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [18]  | 
Sunday, 24 June 2007
Βιβλία που διάβασα αυτό το καλοκαίρι
Sunday, 24 June 2007 18:26:19 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [8]  | 
Saturday, 16 June 2007
Βιβλία που διάβασα αυτό το καλοκαίρι
Saturday, 16 June 2007 10:11:26 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [10]  | 
Friday, 15 June 2007
Δεν μπορεί, θα στρώσει.
Friday, 15 June 2007 19:55:25 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [15]  | 
Tuesday, 12 June 2007
Παρουσιάσεις
Tuesday, 12 June 2007 15:49:09 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [16]  | 
Tuesday, 05 June 2007

ΓΙΟΚ ΤΖΑΝΙΜ του Δημήτρη Τσαλίδη  (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΦΕΛΗ)                          

Ένα βιβλίο που έρχεται κατευθείαν από τα στενά σοκάκια της Πόλης και κουβαλάει το άρωμα των ανθρώπων της, των Ρωμιών που αγάπησαν τον τόπο εκείνο σαν πατρίδα τους κι ας ήταν ολοφάνερο οτι δεν ηταν.....                                                                               

Κεντρικό πρόσωπο η Αγγέλκω, μια γυναίκα δεσποτική και ταυτόχρονα στοργική, αθυρόστομη, ενδεχομένως τυραννική για τους γύρω της, αλλά και αισθαντική, ανοιχτή στις απολαύσεις της ζωής, εντελώς ξεχωριστή. Mέσα από τις συχνές περιπλανήσεις της προβάλλει ολοζώντανη η τοπογραφία της Kωνσταντινούπολης, με το Πέραν και τις εξοχές της, τα εξωτικά τοπωνύμια, τους κατοίκους και τα ήθη τους. Eδώ η Πόλη δεν είναι διάκοσμος ούτε λειτουργεί ως σύμβολο· η Πόλη είναι, πλάι στην Aγγέλκω, ο πρωταγωνιστής της αφήγησης, καθώς οι διάφορες περιοχές της, μέσα από τις μετακινήσεις της ή τις αναμνήσεις των βασικών προσώπων, δίνουν την αφορμή για να αναπτυχθούν πολλά επεισόδια.

Η ιδιωματική γλώσσα που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ενισχύει την αυθεντικότητα του κειμένου και έχουσα κι εγώ κάποιες μνήμες, μου τις ξύπνησε, ώρες ώρες νόμιζα οτι άκουγα την θεία μου ή την γιαγιά μου να μιλάνε. Οι ατελείωτες λεπτομέρειες που περιέγραφαν την καθημερινότητα, σ' έκαναν τελικά να δεις ολοζώντανα μπροστά σου τις συνήθειες των απλών και καθημερινών ανθρώπων της εποχής.

Οι όποιες αντιρρήσεις μου, έχουν να κάνουν με τον τρόπο της αφήγησης, που δεν ακολουθεί μια χρονολογική άφηγηματική σειρά γεγονός που πολλές φορές εμένα προσωπικά με κούραζε και με μπέρδευε. Η ατελείωτη εισροή προσώπων με την προσθήκη της προσωπικής τους ιστορίας ήταν στιγμές που με αποσυντόνιζε και με έκανε ν' ανατρέχω σε προηγούμενες σελίδες αναζητώντας  την ιστορία εκεί που την άφησα. 

Το χειρότερο, που δυστυχώς το έχω συναντήσει και σε άλλα βιβλία, είναι το λεξιλόγιο στο τέλος του βιβλίου. Δεν υπάρχει χειρότερο, από το να σταματάς το διάβασμα και ν' ανατρέχεις στις πίσω σελίδες για να μάθεις τι σημαίνει η άγνωστη λέξη που συνάντησες στο κείμενο. Όταν επιστρέφω έχω χάσει τον ειρμό, αλλά και μ' έχει αποσπάσει από την γλύκα της ανάγνωσης. Και ειδικά το ΓΙΟΚ ΤΖΑΝΙΜ ήταν στιγμές πολύ γλυκό.

Τα γεγονότα του '55 θα έλεγα οτι απλώς αναφέρονται και μάλιστα από αρκετή απόσταση από τον συγγραφέα, σαν να κατέγραφε με ντοκυμαντερίστικη άποψη την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία των Ελλήνων της Πόλης, αλλά κι έτσι ακόμα, δίνει πολύ καλά στον αναγνώστη να καταλάβει τις θηριωδίες των Τούρκων στα Σεπτεμβριανά.

Αν το επιλέξετε για να συντροφέψει τις καλοκαιρινές διακοπές, δεν θα περάσετε άσχημα.....
                                          

 

Tuesday, 05 June 2007 07:49:45 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [11]  | 
Friday, 01 June 2007

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλοήθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακοήθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση
http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.



Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: inf0@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515) Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"

Friday, 01 June 2007 08:13:24 (GTB Standard Time, UTC+02:00)  #    Comments [10]  | 

Pick a theme: