Τα κατάφερα! Έκανα ανάρτηση ένα ολόκληρο βίντεο! Δεν είναι φοβερό; Αυτό μόλις ετοιμάστηκε από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ και σας το παρουσιάζω!
Και μια και μπήκα, να μην πάει χαμένη η ευκαιρία, ας πώ και δυο λόγια για το ταξίδι μου στην Θεσσαλονίκη στην Διεθνή έκθεση βιβλίου, που για πρώτη φορά επισκέφθηκα. Κατ' αρχήν να πω οτι μου άρεσε πάρα πολύ! Γνώρισα από κοντά συγγραφείς που διαβάζω και θαυμάζω, παρακολούθησα παρουσιάσεις και συζητήσεις και γενικά είχα την αίσθηση οτι ήμουν σε μια γιορτή....
Ανάμεσα στις συζητήσεις που παρακολούθησα ήταν κι αυτή για το πολυσυζητημένο βραβείο αναγνωστών που απ' ότι κατάλαβα φέτος δεν δικαιολόγησε τον τίτλο του, αφού οι προτάσεις των βιβλίων έγιναν από μια επιτροπή και όχι από τα βιβλιοπωλεία όπως πέρσι. Μάλιστα ακούστηκε αλλά δεν ξέρω αν αληθεύει οτι φέτος ψήφισαν πολλοί λιγότεροι από πέρσι γιατί οι προτάσεις των συγκεκριμένων βιβλίων ήταν άγνωστες στο πλατύ κοινό....
Κάπου εκεί μπερδεύτηκα για να είμαι ειλικρινής αλλά και έβγαλα και κάποια συμπεράσματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Πρώτον, αν το βραβείο είναι των αναγνωστών σημαίνει οτι το παίρνει ένα βιβλίο που αγαπήθηκε από τον κόσμο και γι αυτό αγοράστηκε και διαβάστηκε. Αυτό το ας πούμε προνόμιο να γνωρίζουν,το έχουν οι βιβλιοπώλες και αυτοί δεν ρωτήθηκαν.
Δεύτερον ένας διαγωνισμός για να παραμείνει αδιάβλητος υπάρχουν τρόποι...Σε κάθε διαγωνισμό ενός ας πούμε καταναλωτικού προϊόντος οι υπεύθυνοι απευθύνονται σε δικηγόρους, συμβολαιογράφους οι οποίοι ορίζουν τις δικλείδες ασφαλείας και ποτέ δεν έχει ακουστεί σκάνδαλο σε παρόμοιους διαγωνισμούς. Αν λοιπόν θέλει το ΕΚΕΒΙ μπορεί να στραφεί και να μάθει από δικηγόρους ή συμβολαιογράφους που έχουν πείρα σε τέτοια θέματα.
Τρίτον, οι λέσχες ανάγνωσης που έχουν δημιουργηθεί (και πολύ καλό θα κάνουν) είναι σίγουρο οτι θα εξασφαλίσουν ένα δίκαιο βραβείο; Πόσα άτομα συνολικά συμμετέχουν; Μήπως πάλι το κλείνουμε το θέμα αντί να το ανοίγουμε; Δηλαδή για να ψηφίσει κάποιος ένα βιβλίο πρέπει ν' ανήκει σε λέσχη ανάγνωσης; Και ποιος θα προτείνει τα βιβλία; Με ποια κριτήρια;
Γενικότερα πάντως, στον αέρα πλανήθηκε μια απαξίωση για τα ευπώλητα και αρκετές φορές αισθάνθηκα σαν...παρείσακτη, σαν μίασμα που πουλάει άρα δεν διαθέτει ποιότητα... Δεν νιώθω παρ' όλα αυτά την ανάγκη ν' απολογηθώ γιατί τα βιβλία μου αγαπήθηκαν από το κοινό, αλλά οφείλω να δηλώσω και από δω, οτι ποτέ μα ποτέ δεν δήλωσα οτι γράφω βιβλία δύσκολα ή υψηλής διανόησης. Έχω πει μάλιστα και σε συνέντευξη οτι τέτοια βιβλία γράφουν άλλοι ομότεχνοι, το κάνουν με εκπληκτικό τρόπο και τους σέβομαι γι αυτό.... Αναρωτιέμαι όμως αν σέβονται και εκείνοι το ίδιο αυτό που εγώ μπορώ να προσφέρω με εντιμότητα στο κοινό, χωρίς να προσποιούμαι κάτι που δεν είμαι....
Μήπως επίσης κάποιοι, υποκριτικά φαίνεται να στέκονται υπεράνω των πωλήσεων ενώ αυτό είναι το ζητούμενο για όλους; Όχι σαν αυτοσκοπός αλλά σαν επιθυμία; ένας συγγραφέας δεν θέλει να φτάσει το έργο του σε όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες; Ο κύριος Μήτσου που φέτος πήρε το πρώτο βραβείο αναγνωστών με τον κύριο Επισκοπάκη, δήλωσε στην ομιλία του, οτι πριν το βραβείο, είχε πουλήσει 2.000 αντίτυπα, μετά το βραβείο έφτασε στις 12.000 και ευχήθηκε να συνεχίζει να το αγοράζει ο κόσμος.... Χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο πάνω σ' αυτό;
Στην παρουσίαση των βιβλίων¨"Η μεγάλη άμμος", "Ο άνθρωπος καλαμπόκι" και "Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει" των κ.κ. Ραπτόπουλου, Σωτάκη και Σφακιανάκη αντίστοιχα που παρακολούθησα, ο κ. Ραπτόπουλος είπε οτι η επιτυχία είναι σαν τους συγγενείς. Δεν την επιλέγεις, σου έρχεται. Ειπώθηκε όμως και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Οτι πολλά από τα βιβλία των νέων συγγραφέων δεν περιέχουν ήρωες αναγνωρίσιμους στο ευρύ κοινό, άρα αφορούν λιγότερο κόσμο. Συμφωνώ. Όταν όμως γράφονται βιβλία που καλώς ή κακώς αφορούν την πλατιά μάζα και αγοράζονται γιατί υπάρχει αυτή η απαξίωση για τους συγγραφείς τους; Γιατί η λέξη "ευπώλητο" συνδυάζεται με ένα συγκεκριμένο περιφρονητικό ύφος όταν φυσικά δεν προτιμούν να μην αναφέρονται καθόλου....Σαν να μην υπάρχουμε οι συγγραφείς των κάποιων χιλιάδων αντιτύπων....
Σε καμία περίπτωση δεν γκρινιάζω και φυσικά δεν απαξιώνω. Έμαθα να σέβομαι κάθε προσπάθεια ακόμα κι αν δεν συμφωνώ μαζί της, ακόμα κι αν δεν μπορώ να διαβάσω κάποια βιβλία. Θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν να τα γράφουν.
Θέλω να εκφράσω την χαρά μου που συναντήθηκα με φίλους εκεί πάνω, που γνώρισα την Ιουστίνη Φραγκούλη (μικρόφωνο και ζημιά ήταν η καλή μου), την Γιώτα Φώτου, τον Απόστολο Δοξιάδη και την όμορφη γυναίκα του και τόσους άλλους.
Θέλω να ευχαριστήσω τους συγγραφείς που παραβρέθηκαν στην παρουσίασή μας με την Γιώτα: Απ. Δοξιάδη, Βασ. Χατζηβασιλείου, Έλενα Αρτζανίδου, Αναστασία Καλλιοντζή, Δημήτρη Μαμαλούκα (αυτούς πρόλαβα να δω) και το πιο μεγάλο ευχαριστώ για έναν συγγραφέα με ψυχή βαθιά: Τον ΑΡΗ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ. Τα κεφαλαία δεν είναι τυχαία! Καλέ μου Άρη, όπου κι αν βρίσκεσαι είσαι πολύ ωραίος άνθρωπος και αυτή η βαθιά ψυχή σου (προσόν τεράστιο για κάθε άνθρωπο) δεν κάθεται να μιζεριάσει, δεν απαξιώνει δεν κάθεται στην όχθη της ελίτ (που είπε και η Ιουστίνη) παρά τολμάει να έρθει κοντά και σε μας....τους ευπώλητους....