Όταν ήμουν παιδί, η τηλεόραση με "γνώρισε" με πολλά βιβλία, με έκανε να τ' αγαπήσω και αυτά και τους συγγραφείς τους και ν' αποκτήσω στη συνέχεια και τα υπόλοιπα που είχαν γράψει. Πρόσφατα η τηλεόραση έκανε σειρές, δύο βιβλία ενός αγαπημένου συγγραφέα. Το 10 και ο Γιούγκερμαν παρουσιάστηκαν στους 'Έλληνες τηλεθεατές.

Το 10, μου το έκαναν δώρο σ' ένα βιβλιοπωλείο όπου είχα πάει για παρουσίαση και  επειδή είχα δει την σειρά τον χειμώνα και μου άρεσε πολύ, ήθελα και να το διαβάσω..... Κακώς τελικά.... Όχι βέβαια γιατί το βιβλίο είναι χειρότερο ή καλύτερο, αλλά γιατί ήταν εντελώς διαφορετικό! Μα εντελώς όμως!

Κατ' αρχήν οι χαρακτήρες είναι...άνω κάτω από αυτούς που περιγράφει ο Καραγάτσης! Δυσκολεύτηκα να τους αναγνωρίσω και υπάρχουν δεκάδες άλλοι που δεν εμφανίστηκαν στη σειρά όπως και δεκάδες άλλοι που δεν εμφανίστηκαν ούτε στο βιβλίο, αφού δεν ολοκληρώθηκε εξαιτίας του θανάτου του μεγάλου λογοτέχνη.

Η ένστασή μου λοιπόν, αφορά την μεταφορά του στην μικρή οθόνη, σε σχέση με την μεταφορά των βιβλίων, όπως αυτή γινόταν στη δεκαετία του '70 και του '80. Τότε αναγνώριζες το βιβλίο όταν το διάβαζες, σεναριογράφος και σκηνοθέτης βάσιζαν την δουλειά τους στο κείμενο του συγγραφέα και δεν...εμπνεόνταν απλώς από αυτό σε μια προσπάθεια να βγάλουν κάτι εντελώς διαφορετικό!

Σαφώς και κατανοώ τις δυσκολίες της μεταφοράς, αλλά έχοντας στο νου μου, το "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" ή την "Λωξάνδρα" ή τα έργα του Ξενόπουλου, είμαι σίγουρη οτι μπορεί να μεταφερθεί ένα βιβλίο στην οθόνη, με μεγαλύτερο σεβασμό στον συγγραφέα του! Όπως έγινε με το "Η αγάπη άργησε μια μέρα" της αγαπημένης μου Λιλής Ζωγράφου ή την "Πρόβα νυφικού" της Ντ. Γιαννακοπούλου. Είμαι από αυτούς που μπορούν  να δουν τη σειρά και μετά να διαβάσουν το βιβλίο, αλλά και το αντίστροφο. 

Το μόνο σημείο που θα συμφωνήσω με τον σκηνοθέτη είναι η ατμόσφαιρα του βιβλίου που κατάφερε να την μεταφέρει σωστά στην οθόνη. Κατά τα άλλα, πήρε κομμάτια από το βιβλίο (κάποια πολύ μικρά, μιας παραγράφου) και έκανε τα επισόδια που το κανάλι του ενέκρινε. Σαφώς το βιβλίο ήταν πολύ δύσκολο και με έκπληξη δίάβασα στην εισαγωγή, οτι ο Καραγάτσης, πρόλαβε και έγραψε τα 3/4 του πρώτου μέρους από τα άλλα τρία που θ' ακολουθούσαν. Αν δηλαδή το τελείωνε, θα μιλούσαμε για ένα...έπος! Και εκεί μελαγχόλησα όταν σκέφτηκα πόσο κρίμα ήταν που έμεινε ανολοκλήρωτο ένα τέτοιο έργο που ζωντάνευε μια ολόκληρη εποχή για μας τους νεότερους.....

Αν είδατε τη σειρά και θελήσετε να διαβάσετε το βιβλίο, κάντε το, αλλά ξεχάστε οτι είδατε. Ελάχιστα θα σας το θυμίσει το βιβλίο, που φυσικά είναι θαυμάσιο. Αν και εγώ λάτρεψα τόσο τον Κίτρινο Φάκελο όσο και την Μεγάλη  Χείμαιρα....