Το βιβλίο το ανακάλυψα μέσα από το blog της Ιουστίνης Φραγκούλη ενώ δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω Κωνσταντάρα. Το πρώτο του βιβλίο ήταν φυσικά το "ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ-Μέσα από τα δικά μου μάτια" γιατί λάτρευα και λατρεύω τον πατέρα του και έχω όλες του τις ταινίες αφ' ενός και επιπλέον αγοράζω κάθε βιβλίο που αφορά τον Ελληνικό κινηματογράφο και τους συντελεστές του. Στις αναγνωστικές μου επιλογές προστέθηκε "Το μαύρο κουτί" και μετά το "Γράμματα στον Παράδεισο" που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιρρήσεις που δεν θα σχολιάσω. Στο επίσημο site που διατηρεί http://www.konstandaras.gr βρήκα και τα άλλα του βιβλία, αλλά και όλα όσα τον αφορούν αφού διετέλεσε και πολιτικός. (Εγώ πάλι προτιμώ να τον σκεφτομαι σαν δημοσιογράφο και συγγραφέα.)
"Η τελευταία καληνύχτα" είναι το τελευταίο του βιβλίο. Ξεκινάει με τέτοιο τρόπο που σου τραβάει αμέσως την προσοχή. Μια περίεργη δεξίωση της οποίας ο οικοδεσπότης αυτοκτόνησε. Και για να φτάσουμε στους λόγους αυτής της αυτοκτονίας, ο συγγραφέας αρχίζει την αναδρομή στη ζωή του ήρωα. Ο Δημήτρης Καρράς, ένα παιδί από καλή οικογένεια που θέλει να σπουδάσει νομική και που ερωτεύτεται την Μαριάννα, δύο χρόνια μεγαλύτερή του και φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής. Ο έρωτας είναι αμοιβαίος, αλλά τα δύο παιδιά θα συναντήσουν ένα σοβαρό εμπόδιο. Την εγκυμοσύνη της Μαριάννας που θα την στείλει στο χειρουργικό τραπέζι για μια παράνομη έκτρωση την δεκατία του 60 που διανύουν και που παραλίγο θα της κοστίσει την ζωή. Ο πατέρας την Μαριάννας, ένας σκοτεινός τύπος, θα κλειθεί εσπευσμένα και όταν η Μαριάννα σωθεί τελικά, θα την στείλει στο Λονδίνο στην μητέρα της και θα ορκιστεί να εκδικηθεί τον υπαίτιο. Την ημέρα που θα πάει να δώσει εξετάσεις στην νομική ο Δημήτρης, θα τον κτυπήσει "μυστηριωδώς" ένα αυτοκίνητο και θα χάσει τις εξετάσεις εκείνη την χρονιά. Θα μπει στην Νομική μ' ένα χρόνο καθυστέρηση, θα γνωρίσει εκεί την Βάσω και στο μεταξύ ειμαστε στο 1967 και η Δικτατορία παγώνει την Ελλάδα στο χθες. Τραμπούκοι θα τον ξυλοκοπήσουν μαζί με την Βάσω και πολύ αργότερα ο Δημήτρης θα συνειδητοποιήσει ποιος κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά. Ο πατέρας της εξαφανισμένης πλέον Μαριάννας. Και δεν θα σταματήσει εκεί. Εξαιτίας του ο Δημήτρης θα βρεθεί να κυνηγιέται σαν αριστερός από την Χούντα, να κάνει εξορία και από τα απανωτά χτυπήματα επιτέλους θα "ξυπνήσει" και θ' αποφασίσει να εκδικηθεί τον αόρατο δήμιό του. Θα φτάσει να πουλήσει και την ψυχή του στον διάβολο (στην Χούντα συγκεκριμένα) θα γίνει χαφιές τους και όργανο πειθήνιο και καταφέρνει να εξολοθρεύσει τους διώκτες του χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό ενώ δεν καταλαβαίνει οτι παράλληλα κάνει κακό σε παιδιά, φοιτητές που δεν του έφταιξαν ποτέ.... Ο Δημήτρης Καρράς θα φύγει για το εξωτερικό λίγο πριν πέσει η Χούντα και θα καταφέρει να γίνει πολύ δυνατός και πολύ πλούσιος. Θα παντρευτεί την Μάγια, θα γυρίσει στην Ελλάδα και θ' ανακατευτεί σε σκοτεινές δουλειές με ασπίδα του την φήμη του ανίκητου δικηγόρου που έχει αποκτήσει. Ακόμα και με τον Κοσκωτά ανακατεύεται. Μέχρι εκεί όμως.... Την συνέχεια, αν σας κέντρισε το ενδιαφέρον θα πρέπει να την διαβάσετε....
Το βιβλίο του Κωνσταντάρα είναι γραμμένο με το γνώστό λιτό ύφος που συνηθίζει, χωρίς φανφάρες και λυρικές περιγραφές, αλλά με άριστη χρήση της Ελληνικής γλώσσας (αλίμονο πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι). Σίγουρα η θητεία του στην κυβέρνηση του έδωσε πολύτιμα στοιχεία για τις φούσκες στο Χρηματιστήριο που ανακατεύτηκε ο ήρωάς του, για τις μίζες, για τα λαδώματα πολιτικών και μη προσώπων για τα πισώπλατα μαχαιρώματα σε κυκλώματα που δεν ισχύει το "μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια". Κι αυτά τα κυκλώματα είναι ψηλά και κανένας δεν αγγίζει ούτε και ο ίδιος όταν ήταν βουλευτής.... Από την συνένετυξή του στην Ραδιοτηλεόραση την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη στο site του σας μεταφέρω:
"Δεν ξέρω τι κατάφερα με την ανάμιξή μου στην πολιτική. Σίγουρα, δοκίμασα νέες «γεύσεις». Χάρηκα την αγάπη και την αναγνώριση του κόσμου. Ένοιωσα στο πετσί μου τη δυσαρέσκειά του. Αλλά η πολιτική, δημοσιογραφία δεν είναι. Η δημοσιογραφία είναι καριέρα. Η πολιτική είναι ένα όραμα. Η καριέρα σε γοητεύει με την πρόοδο, την ολοκλήρωσή της. Το όραμα σε «σκοτώνει» όταν τσαλακώνεται. Αλλά μπορείς να το ξαναϊσιώσεις το τσαλακωμένο σου όραμα. Και θα το επιχειρήσω, όταν έρθει η ώρα. Πότε; Όταν η ατμόσφαιρα πάψει να είναι βαρίδι στο όνειρό μου και να ξαναπιστέψω ότι μπορείς να δημιουργήσεις κάποια πράγματα μέσα σ΄ έναν Άγονο Κήπο. "
Το βιβλίο διαβάζεται με πολύ ενδιαφέρον και είναι γραμμένο από έναν πολύ αξιόλογο (πέραν της πολιτικής) άνθρωπο. Στην τελευταία καληνύχτα, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν όμως θύτες και θύματα, αλλά και πάλι, έτσι όπως αυτοί παρουσιάζονται δεν είσαι και σίγουρος αν ήταν θύτες από την αρχή ή ξεκίνησαν από θύματα. Ο Δημήτρης πάντως ανήκει σίγουρα σ' αυτούς. Επιπλέον για μια ακόμα φορά αναρωτήθηκα διαβάζοντας το βιβλίο, πόσο εύκολο είναι να "πάρεις τη ζωή σου λάθος", καμιά φορά οι συγκυρίες, η μοίρα αν θέλετε. κάνει την διαφορά.....Καλή ανάγνωση!