Ακόμα ένα βιβλίο πέρασε στην βιβλιοθήκη των "διαβασμένων". Όταν μ' αρέσει ένας συγγραφέας, θέλω να διαβάζω όλα τα βιβλία του, ν' αποκτώ πιο σφαιρική άποψη για τον ίδιο και το έργο του. Μετά από την βιβλιοθήκη του Μόστρα σειρά είχε το προηγούμενο του Μαμαλούκα "Η απαγωγή του εκδότη".
Είναι γνωστό οτι για ένα αστυνομικό βιβλίο, πολύ λίγα μπορείς να πεις για την υπόθεση χωρίς ν' αποκαλύψεις πολλά και ουσιώδη για την πλοκή και να στερήσεις έτσι την απόλαυση από τον αναγνώστη. Με πολλή προσοχή λοιπόν:
Ο Πάολο Καστελίνι, ωρολογοποιός΄στην Ν. Υόρκη και πετυχημένος στη δουλειά του θα έχει την ατυχία να συναντηθεί με την Κάρλα Περούτσι, πλούσια και κακομαθημένη κληρονόμο που τον θέλει στο κρεβάτι της. Ο πατέρας της όμως διαφωνεί. Ο Καστελίνι θα βρεθεί όχι μόνο στο δρόμο, αλλά και μ' ένα διαλυμένο γόνατο από μια σφαίρα του...αυστηρού πατέρα της Κάρλας. Θα καταφύγει στην Ιταλία για να μαζέψει τα κομάτια του, αλλά χωρίς ποτέ να έχει συγχωρέσει την οικογένεια Περούτσι για το κακό που του έκαναν. Το σχέδιο της εκδίκησης σχηματίζεται σιγά σιγά στο μυαλό του. Η Κάρλα παντρεέται τον Αντόνιο, έναν οδηγό φόρμουλας και τον κάνει εκδότη. Ο Πάολο εκδίδει το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα στον εκδοτικό τους οίκο με ψευδώνυμο. Το επόμενο βιβλίο όμως θ' αντιγράψει την ζωή ή μήπως η ζωή γράφτηκε σ' ένα βιβλίο;
Όπως καταλάβατε δεν μπορώ να πω τίποτα αλλο. Σας έδωσα μόνο μια γεύση για ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ που έγραψε ο Δημήτρης. (Ή μήπως πρέπει από δω και πέρα να τον αποκαλώ Ντεμέτριο Λούκας; ένα από τα ψευδώνυμα του ήρωά του....)
Το βιβλίο έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα..... Δεν είναι ταινία... Και θα ήθελα να ήταν ταινία για να γλιτώσω την αγωνία. Να τη βάλω στο γρήγορο, να δω τι γίνεται και μετά να την δω με την ησυχία μου! Δομημένο αριστοτεχνικά οδηγεί βήμα βήμα τον αναγνώστη στην κορύφωση. Οι σκηνές που περιγράφει όταν ο εκδότης απάγεται και βασανίζεται τελικά, είναι δοσμένες τόσο ρεαλιστικά, που σε ανατριχιαζουν, τις βλέπεις ολοζώντανες μπροστά σου χωρίς να χρειαστεί να κλείσεις τα μάτια και χωρίς να μπορείς ν΄ανασάνεις κάποιες στιγμές!
Δεν είμαι ειδικός, το έχω ξαναπεί και κάθε ανάρτηση για βιβλίο που κάνω, δεν έχει σκοπό, παρά να μοιραστώ με τους επισκέπτες μου τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννά κάθε βιβλίο που διαβάζω. "Η απαγωγή του εκδότη" με συνεπήρε, ήταν από τα βιβλία που δεν μπορείς ν' αφήσεις, όπως δεν μπορείς να σταματήσεις μια ταινία με τόση αγωνία ακόμα κι αν χτυπούν τα τηλέφωνα, ακόμα κι αν διψάς και δεν θέλεις να σηκωθείς να πιείς νερό! Τελικά ο ταλαντούχος φίλος Δημήτρης Μαμαλούκας είναι ταγμένος για βιβλία που οι ήρωες γεμάτοι εμμονές, κυνηγούν το απωθημένο τους, μεθοδικά. Ειδικά ο ήρωάς του ήταν τέρας οργάνωσης, ψυχραιμίας και μεθοδικότητας. Οι χαρακτήρες που πλάθει είναι ανάγλυφοι και συναρπαστικοί....Πολύ όμως....Η πλοκή του βιβλίου γεμάτη ανατροπές....Καταλυτικές για την εξέλιξη της ιστορίας....
Το βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους, αλλά και σ' αυτούς (όπως εγώ) που τώρα....εγκύπτουν στο είδος! Ντεμέτριο θερμά συγχαρητήρια, απέκτησες μια φανατική αναγνώστρια! Τώρα έχω βάλει στο μάτι το: "Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού"!
ΥΓ: Για την ιστορία, όταν γνωρίζεις τον Μαμαλούκα, αυτή η ευγένια που αποπνέει, αυτό το δειλό και ταυτόχρονο ευχάριστο χαμόγελό του, σε παραπλανούν! Δεν καταλαβαίνεις οτι μπροστά του έχεις ένα μυαλό που η ίντριγκα είναι δεύτερη φύση του!!!!