Ένα καινούριο βιβλίο έκανε την εμφάνισή του στις προθήκες και σχεδόν ταυτόχρονα στα ευπώλητα.... Για μερικούς το τελευταίο είναι και έγκλημα. Για μένα ένα βιβλίο που κατατάσσεται στα ευπώλητα σημαίνει ένα πράγμα και μόνο: Οτι αγαπήθηκε!
Φτερά από Μετάξι λοιπόν και λίγα λόγια για την υπόθεση:
Η Θάλεια και η Ευτέρπη. Δύο αδελφές που η μοίρα τις έδεσε στο ξεκίνημα της ζωής τους στην ίδια μήτρα. Πανομοιότυπες δίδυμες, και Ο Θεός τους έδωσε κάτι για να ξεχωρίζουν. Δύο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά η μοίρα δεν είχε τελειώσει με τα δύο κορίτσια και τους έστειλε την ύστατη δοκιμασία. Ερωτεύτηκαν τον ίδιο άντρα, αλλά τον είχε μόνο η Ευτέρπη και μαζί έκαναν όνειρα για μια κοινή ζωή. Πώς έγινε εκείνος που δεν τις μπέρδευε ποτέ να βρεθεί αγκαλιά με την Θάλεια; Κι άλλο παιχνίδι της μοίρας; Πάντως το ερωτικό τρίγωνο διέλυσε την δυάδα για πάντα. Η Θάλεια παντρεύεται τον Αλέξη και κάνει μαζί του ένα παιδί. Την Ευδοξία ή Σμαραγδένια….Μόνο που η Θάλεια, πολύ γρήγορα θα γίνει περισσότερο δυστυχισμένη απ’ ότι αν είχε χάσει τον Αλέξη της. Γιατί ο άντρας της δεν την αγάπησε ποτέ και την παρέδωσε σε μια μοναξιά σκληρή και επώδυνη. Κριτής της ζωής της η πεθερά της, βλέπει στο παιδί μόνο την κληρονόμο του ονόματος και της περιουσίας. Γυναίκα ψυχρή που προκαλεί απέχθεια στην εγγονή της.
Η Ευτέρπη μένει μόνη της, δεν αφήνει την καρδιά της να ξανακτυπήσει, δεν ξαναβλέπει ποτέ την αδελφή της, μέχρι που το μοιραίο ατύχημα θα την πληροφορήσει για το θάνατό της και την ύπαρξη της ανιψιάς της. Η Σμαραγδένια επιβιώνει του ατυχήματος αλλά πληρώνει πολύ ακριβά τα λάθη του παρελθόντος, γιατί αυτά έστειλαν το αυτοκίνητο των γονιών της στον γκρεμό: Η γνωμάτευση των γιατρών είναι σαφής: Δεν θα ξαναπερπατήσει ποτέ. Η Ευτέρπη παίρνει την ανιψιά της στο σπίτι της.
Δύο ψυχές βουτηγμένες στην μοναξιά έρχονται κοντά. Η μικρή νιώθει να βρίσκει κάτι που δεν γνώρισε ποτέ και η Ευτέρπη από την πλευρά της νιώθει ότι αγαπάει αυτό το παιδί περισσότερο απ’ ότι πίστευε ότι μπορούσε ποτέ ν’ αγαπήσει.
Η γιαγιά Ευδοξία θα διεκδικήσει την εγγονή της, αλλά η Ευτέρπη είναι ανένδοτη. Το παιδί θα μείνει μαζί της. Είναι αποφασισμένη η Ευτέρπη κι δεν διστάζει να εκβιάσει την άλλη γυναίκα που υποκύπτει μ’ έναν όρο. Η Σμαραγδένια πρέπει να πάρει την ανάλογη μόρφωση που ταιριάζει στην θέση της και στην περιουσία που θα κληρονομήσει και να την επισκέπτεται κάθε Σάββατο. Η Ευτέρπη δέχεται αλλά η Σμαραγδένια θα δοκιμάσει τις αντοχές και των δύο, καθώς αλλάζει την εμφάνισή της με σκοπό να προκαλέσει. Και τα Σάββατα με την γιαγιά αρχίζουν, μαζί και το ενδιαφέρον της έφηβης για τον νεαρό κηπουρό της γιαγιάς. Ταυτόχρονα στη ζωή της Σμαραγδένιας μπαίνει η αγάπη για την μουσική μέσω των μαθημάτων κιθάρας και η Αλέξις. Μια συμμαθήτρια το ίδιο πληγωμένη με την ίδια στην ψυχή και τα δυο κορίτσια δένονται. Η μια σακατεμένη στο κορμί και η άλλη στην ψυχή. Αχώριστες στο τέλος και η Αλέξις έγινε τακτική στο σπίτι της Ευτέρπης που αποδείχθηκε ταλέντο στην μητρότητα.
Τα χρόνια περνούν ο έρωτας της Σμαραγδένιας για τον όμορφο κηπουρό φουντώνει μαζί με την απελπισία για το νεκρό σώμα που την κρατάει καρφωμένη στο υπερσύγχρονο καροτσάκι που της έχει αγοράσει η θεία της.
Και όταν η πρώτη επέμβαση για αποκατάσταση αποτύχει μαζί με αυτόν τον πόνο θα προστεθεί και ο πόνος για τον όμορφο νεαρό που εξαφανίστηκε αναπάντεχα από την ζωή και τον κήπο της γιαγιάς. Οι τρεις γυναίκες έχουν πια μια ιδιόμορφη σχέση, παρ’ όλο που κάποτε μίσησε με πάθος η μια την άλλη. Κατά βάθος είναι όμοιες, αλλά καμιά δεν θέλει να το δει, πόσο μάλλον να το αποδεχτεί….
Εγχειρήσεις θα γίνουν κι άλλες, αλλά η Σμαραγδένια θα μένει πάντα καρφωμένη στο καροτσάκι της. Ο έρωτας θα ξανάρθει στη ζωή της αλλά….
Όχι δεν σκοπεύω να προχωρήσω παρά κάτω, αυτό θα το κάνετε μόνοι σας όταν διαβάσετε το βιβλίο. Και θα το διαβάσετε γιατί αν δεν το κάνετε θα έχετε χάσει μια πλευρά της ζωής που όλοι την ξέρουμε, αλλά την προσπερνάμε χωρίς να σκεφτόμαστε ότι γύρω μας υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που χαρακτηρίζονται με το ψυχρό όνομα ΑΜΕΑ. (Άτομα με ειδικές ανάγκες). Ένα τεράστιο θέμα που θα άξιζε να συζητηθεί εκτενώς αλλά με ειλικρίνεια. Και αυτή η τελευταία δεν υπάρχει ούτε καν από την πολιτεία. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν τόσο στενά πεζοδρόμια, θα υπήρχαν περισσότερες ράμπες στους δρόμους, λιγότερα σκαλιά σε δημόσιες υπηρεσίες, εκκλησίες, θέατρα κινηματογράφους. Όλοι εμείς οι αρτιμελείς θ’ αντιμετωπίζαμε αυτά τα άτομα χωρίς οίκτο αλλά με πραγματικό ενδιαφέρον.
Η θέση μου εδώ, δεν είναι φυσικά για να κρίνω το βιβλίο, δεν έχω ούτε τα τυπικά προσόντα. Δεν ξέρω ν’ αναλύσω το είδος γραφής της Πασχαλίας, ούτε να κρίνω τα εκφραστικά της μέσα. Δεν προσπάθησα καν να το κατατάξω σε… γυναικεία ή μη λογοτεχνία, έχει γίνει πολύ συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα τελευταία. Ούτε θα κρίνω το γεγονός ότι φιγουράρει ήδη στις λίστες των ευπώλητων κάθε εβδομάδα. Και γι αυτό έχει γίνει πολύ συζήτηση τελευταία και η πρώτη που πετάχτηκα στην πυρά ήμουν εγώ άλλωστε. Αλλά για μένα όπως είπα ήδη, ευπώλητο σημαίνει ένα πράγμα: Ότι ένα βιβλίο, άγγιξε ψυχές, αγαπήθηκε, άρα και επιλέχθηκε από πολλούς αφού από στόμα σε στόμα, διαδόθηκε το πόσο καλό είναι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του θέματος, καλά έκανε και έφτασε σε πολλούς. Παραπάνω από 20.000 αναγνώστες διάβασαν για την Σμαραγδένια και κατάφεραν ν’ αγγίξουν τις πληγές της.
Γι αυτό λέω ότι δεν ήρθα να κρίνω ένα βιβλίο που ήδη αγαπήθηκε.
Είμαι εδώ σαν απλή αναγνώστρια. Και μ’ αυτή την ιδιότητα μπορώ να πω ότι αυτό που διάβασα, μου άρεσε, με συνεπήρε, με κράτησε γερά μέχρι το τέλος. Ακόμα να συμπληρώσω ότι με προβλημάτισε, μ’ έβαλε να σκεφτώ πράγματα που στην καθημερινότητα τα προσπερνώ κι εγώ, όπως όλοι μας. Απόλαυσα επίσης την χρήση της ελληνικής γλώσσας που δόθηκε με θαυμαστό τρόπο.