ΕΚΛΕΙΨΗ 
Επιστροφή στα βιβλία , μ’ ένα ακόμα, που με ξάφνιασε (ευχάριστα). Την συγγραφέα την γνώρισα μέσω της Αναστασίας Καλιοντζή, επίσης συγγραφέας κι αυτή και γνωστή σε πολλούς. Η ίδια η Κατερίνα Λέκκα μου χάρισε το βιβλίο της πέρσι που γνωριστήκαμε κι έτσι έχω την χαρά να έχω και αφιέρωση στο βιβλίο, κάτι που μου αρέσει, το κάνει πιο προσωπικό, πιο δικό μου. Ο τίτλος «Έκλειψη» και λίγα λόγια για το θέμα του βιβλίου.
Ο Δαμιανός, ο Χρύσανθος και ο Παύλος είναι τρεις φίλοι γύρω στα 65 που μένουν σ’ ένα νησί του Ιουνίου. Κάθε μέρα μαζεύονται στην ταβέρνα του Δαμιανού και κει πίνουν τα τσιπουράκια τους, τρώνε τους μεζέδες τους και σκοτώνουν την ώρα τους. Μοιράζονται όμως και ένα μυστικό που βαραίνει τους ώμους τους δεκαετίες. Αγάπησαν κάποτε την ίδια γυναίκα, μια μοιραία γυναίκα, που ήρθε στο νησί και τους αναστάτωσε. Μαζί τους και ο Διαμαντής, ο αδελφός του Χρύσανθου, που όμως, όταν εκείνη έδειξε να προτιμά τον αδελφό του και αρνήθηκε να τον παντρευτεί, αυτοκτόνησε. Η Δαμασκηνή, η μοιραία γυναίκα της ιστορίας, βρέθηκε στο στόχαστρο όλου του νησιού, προσπάθησαν μέχρι και να της φορτώσουν την ηθική αυτουργία του φόνου, κι αυτό γιατί όλοι την μισούσαν που δεν την είχαν αποκλειστικά για τον εαυτό τους…. Στην δίκη που θα γίνει οι τρεις φίλοι φτάνουν να την υπερασπιστούν, η Δαμασκηνή γλιτώνει και φεύγει για πάντα από το νησί. Ο Ιάσονας Κούρος, τριάντα χρόνια μετά, θα έρθει για να μείνει μόνιμα στο νησί και από εκείνη τη στιγμή, αρχίζουν οι περιπέτειες για τους τρεις φίλους. Φωτογραφίες από το παρελθόν φθάνουν στα χέρια τους μυστηριωδώς. Ένας Ελληνοαμερικάνος φαίνεται να είναι κρυμμένος πίσω από όλα, ένα πτώμα ανακαλύπτεται τσακισμένο στα βράχια και είναι κι ένας πίνακας που έχει στην κατοχή του ο Ιάσονας που μπερδεύει την ιστορία όλο και πιο πολύ.
Αυτά με λίγα λόγια γιατί αν πω κι άλλα, θα χάσει την μαγεία του ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Δεν είναι αστυνομικό, δεν είναι θρίλερ, παρ’ όλα αυτά έχει πολλά τέτοια στοιχεία που κρατούν αμείωτη την προσοχή του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Η υπόθεση ακολουθεί πορεία κορύφωσης και κάνει τον αναγνώστη συναυτουργό αλλά και διώκτη των «κακών» παρ’ όλο που στο τέλος αναρωτιέται αν υπάρχουν τελικά κακοί….
Προσωπικά, έχω μόνο μια μικρή ένσταση ως προς τον τρόπο που διάλεξε η συγγραφέας να τελειώσει το βιβλίο. Δεν ήθελα τόσο happy end, δεν ήθελα τόσες διευκρινήσεις που ήδη είχα καταλάβει μόνη μου, δεν ήθελα να μου τα…. «λιανίσει» όλα τόσο πολύ, αλλά αυτό δεν κάνει το βιβλίο να χάσει σε τίποτα, ίσως κάποιοι από σας, έτσι να το προτιμούσαν…. Επίσης προς το τέλος έμοιαζε να καθυστερούσε την αποκάλυψη που πάνω της στηριζόταν η ιστορία κι αυτό μ’ έκανε ανυπόμονη, θεώρησα ότι υπήρχαν λεπτομέρειες που ήταν περιττές. Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο με τις 422 σελίδες του είναι χορταστικό και διαβάζεται εύκολα και…. λαίμαργα. Εγώ πάντως δεν κατάφερα να το αφήσω από τα χέρια μου μέχρι να λυθεί ο γρίφος! Παράλληλα η ανδρική φιλία τιμήθηκε με το παραπάνω μέσα από τα γραφόμενα της Κατερίνας, η οποία απ’ ότι διάβασα στο βιογραφικό της, έχει κι άλλο ένα βιβλίο στο βιογραφικό της με τίτλο: «Αιχμάλωτοι στο Νησί των Κοραλλιών», το οποίο όπως καταλάβατε θα μπει στα… προσεχώς μου!