Παρ' όλα τα τρεχάματα των παρουσιάσεων, τα βιβλία, βιβλία! Και από δω και στο εξής θα πυκνώνουν οι αναρτήσεις μαζί με τις ώρες ανάγνωσης! (Ευλογημένο καλοκαιράκι!)
Νέο βιβλίο λοιπόν! Του φιδιού το γάλα. Ο συγγραφέας πασίγνωστος και το βιογραφικό του πλούσιο! Η υπόθεση:
Ο Αλέξης Κομνηνός, δεκατρία χρόνια πριν, έγραψε όλη του την ζωή και παρέδωσε το χειρόγραφο σε δικηγόρους ειδικούς σε θέματα πνευματικών δικαιωμάτων με τον όρο αν βρίσκεται ακόμα εν ζωή 13 χρόνια μετά να του το παραδώσουν, διαφορετικά να το καταστρέψουν. Οι δικηγόροι κάνουν οτι τους ζητήθηκε και αφού ζει του το στέλνουν. Μια Μεγάλη Δευτέρα στο γραφείο του. Εκδότης ο ίδιος, αλλά όχι μεγάλος, τα βιβλία που επιλέγει να εκδώσει αφορούν λίγους, στην καλύτερη περίπτωση. Ο Ανέστης Κομνηνός, όμως πάσχει από κενά μνήμης. Την ιστοράι του δεν την θυμάται. Αρχίζει την ανάγνωση του χειρόγραφου και αναρωτιέται ποιός είναι αυτός ο Ανέστης Κομνηνός.... Η ανάγνωση μπλέκεται με την αφήγηση του σήμερα. Η ζωή του εκδότη αποκαλύπτεται ολοζώντανη μέσα από το χειρόγραφο του "άγνωστου" Αλέξη Κομνηνού. Η γνωριμία του με μια παράξενη οικογένεια, την οικογένεια Μέντα. Με την μητέρα Νίνα, παλιά δόξα ταινιών πορνό, με τον καθηλωμένο Κίμωνα Μέντα, με την παράξενη Μικόλ, την κόρη της οικογένιας και τον άρρωστο και ετοιμοθάνατο γιο τον Άλκη που του μαθαίνει να βλέπει παλιές ταινίες.Του φιδιού το γάλα, είναι μια ταινία για ένα παιδί που το μεγάλωσε μια φιδομάνα και μετά εκείνος όταν μεγάλωσε την σκότωσε. Η αφήγηση και η ανάγνωση προχωρούν παράλληλα με τις μέρες της Μεγάλης βδομάδας να περνούν και τον Κομνηνό θαμμένο στο γραφείο του να διαβάζει και ν' απορεί, να κρατά σημειώσεις για να βοηθήσει την μνήμη του που όλο και χειροτερεύει.
Αυτά με λίγα λόγια γιατί και να θελα, δεν μπορώ να σας πω περισσότερα. Περίεργο βιβλίο. Σκοτεινό θα το έλεγα. Ίσως και λίγο καταθλιπτικό. Χαρακτήρες που δεν συναντάς στην καθημερινή ζωή, καταστάσεις που απέχουν από το σήμερα έτσι όπως το βιώνει ο περισσότερος κόσμος. Η γραφή όχι ότι πιο απλό. Για όσους αγαπούν τις μπερδεμένες καταστάσεις και τους χαοτικούς συνειρμούς. Ο ίδιος ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο γράφει:
"Του φιδιού το γάλα, θα το χαρακτήριζα μυθιστόρημα θρίλερ, με βασικό "σίριαλ κίλερ" τα πληγωμένα μας αισθήματα, τα τραύματα της απόρριψης, αλλά και την γοητεία της αυτοκαταστροφής, που ελλοχεύει μέσα μας, περιμένοντας την ανάλογη "καλή" στιγμή για να εκδηλωθεί. Οι ήρωές μου είναι μεθυσμένοι από την απαξία για την "ευτυχία του κοινότοπου", κάτι που τους καθιστά ξεχωριστούς αλλά και ευάλωτους."
Νομίζω οτι πήρατε μια ιδέα, όχι μόνο για το βιβλίο, όσο και για την γραφή του Γ. Ξανθούλη, όσοι δεν έχετε διαβάσει κάτι δικό του, όπως εγώ. Το εξώφυλλο δένει απίστευτα με το βιβλιο, έχει κάτι απειλητικό. Το τέλος με άφησε ανικανοποίητη πάντως, δεν με κάλυψε, περίμενα κάτι άλλο, αφού είχα παρακολουθήσει επί 450 σελίδες να ξεδιπλώνεται μπροστά μου μια ζωή τόσο παράξενη, γεγονότα τόσο αλλόκοτα και πολλές φορές αδιανόητα.