Και για όσους δεν διάβασαν ή δεν έπεσε στην αντίληψή τους, παραθέτω την συνέντευξη  στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (26-8-2007), από την κ. Λώρη Κέζα και την ευχαριστώ πολύ που ασχολήθηκε μαζί μου και με το βιβλίο μου. Επίσης θερμά ευχαριστώ τον κ. Οικονομόπουλο για την όμορφη φωτογραφία μου.

Ερωτας, χρήμα, δόξα, πόνος

Ποια είναι η Λένα Μαντά, η εμπορικότερη συγγραφέας του καλοκαιριού

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

Η εμπορικότητα θεωρείται έγκλημα. Να στήσουμε ικρίωμα για τη Λένα Μαντά; Υπήρξε η δημοφιλέστερη συγγραφέας του καλοκαιριού, πουλώντας 45.000 κομμάτια από Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Διέπραξε το έγκλημα καθ' έξιν, καθώς έχουν προηγηθεί τα εξίσου δημοφιλή Θεανώ, η λύκαινα της πόλης, Βαλς με δώδεκα θεούς, Τη μέρα που σε γνώρισα. Σύζυγος επιχειρηματία, μητέρα δύο παιδιών (ενός γιου 21 και μιας κόρης 16 ετών) ζει στο Καπανδρίτι και εκδίδει ένα περιοδικό με θέματα που αφορούν την οικοδομή. Το μυθιστόρημα που κέρδισε την πρώτη θέση στα μπεστ σέλερ αφηγείται τη ζωή πέντε κοριτσιών που γεννήθηκαν στον Ολυμπο, έφυγαν για να κατακτήσουν όσα ονειρεύτηκαν και επέστρεψαν στο χωριό όλες μαζί, καθώς συνάντησαν ταυτόχρονα δυσκολίες στη ζωή τους.

- Φλογεροί εραστές, δόξα και χρήμα δίνουν τον τόνο στην αφήγησή σας. Γράφετε ένα είδος αναβαθμισμένου Αρλεκιν;

«Δεν είναι η πρώτη φορά που μου κάνουν αυτή την ερώτηση αλλά είναι η πρώτη ίσως που το ρωτούν τόσο απροκάλυπτα! Υποθέτω πάντως ότι όποιο βιβλίο έχει έρωτα, χρήμα, δόξα, μαζί με πόνο, απελπισία και πραγματική ζωή, δεν σημαίνει ότι είναι Αρλεκιν! Αν λοιπόν το να γράφεις απλά, καθημερινά, να ταξιδεύεις με τη φαντασία σου, χωρίς να βάζεις κανόνες και "πρέπει" στη γραφή σου, αν αποφεύγεις τη χυδαιότητα λέξεων και ιδεών σημαίνει ότι γράφεις Αρλεκιν, τότε ναι! Δεν θα το αρνηθώ! Γράφω Αρλεκιν - αναβαθμισμένα ή όχι, λίγο με ενδιαφέρει! Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι να μην προσπαθήσω να υποδυθώ κάτι που δεν είμαι, να είμαι έντιμη απέναντι στον εαυτό μου και στον κόσμο που καλώς ή κακώς αγάπησε τα βιβλία μου και τα έκανε μπεστ σέλερ, να συνεχίσω να ταξιδεύω το αναγνωστικό μου κοινό και να δίνω το καλύτερο κομμάτι της ψυχής μου».

- Πού αποδίδετε την επιτυχία των βιβλίων σας;

«Θα ήθελα να σας πω κάτι μεγαλόσχημο, θα ήθελα δηλαδή να μπορούσα να βρω κάτι πολύ εντυπωσιακό, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ γιατί δεν ξέρω! Δεν ξέρω γιατί τα βιβλία μου αγαπήθηκαν τόσο από το αναγνωστικό κοινό. Εγώ έγραφα, γράφω και θα γράφω βιβλία που μου αρέσει εμένα να διαβάζω. Προφανώς οι προτιμήσεις μου συνέπεσαν με αυτές του κοινού, δηλαδή οι αναγνώστες έκλαψαν και γέλασαν με όσα κάνουν κι εμένα να γελάω και να κλαίω. Ισως αναγνώρισαν ότι μιλάω για τα απλά και καθημερινά, δεν ξέρω. Χαίρομαι, αλλά δεν ξέρω το γιατί».

- Απευθύνεστε στο λεγόμενο γυναικείο κοινό; Πώς διαφοροποιείται ένα τέτοιο γράψιμο;

Η Λένα Μαντά

«Αν κρίνω από τα email που παίρνω, δεν θα έλεγα ότι απευθύνομαι μόνο σε γυναικείο κοινό, παρ' όλο που αποδεδειγμένα οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο από τους άντρες και κυρίως μυθιστορήματα. Διαφορετικά πώς γίνεται να μου γράφουν πολλοί άντρες με σχόλια για τα βιβλία μου; Ούτε πιστεύω σε τέτοιους διαχωρισμούς. Απευθύνομαι σε ανθρώπους. Τελεία. Γι' αυτό και όταν γράφω δεν σκέφτομαι ποτέ πώς να τροποποιήσω το κείμενό μου για να αρέσει στους μεν ή στους δε. Τέτοιου είδους κόλπα δεν με αφορούν και δεν τα χρησιμοποιώ».

- Στο τελευταίο βιβλίο σας πέντε κόρες μιας οικογένειας γεννούν μόνο κορίτσια. Τα αγόρια όλα πεθαίνουν. Τι ακριβώς συμβολίζει αυτή η επιλογή;

«Λυπάμαι αν θα σας απογοητεύσω, αλλά δεν υπάρχει κανένας συμβολισμός. Σ' αυτή την... ας πούμε κατάρα που έριξα πάνω στις ηρωίδες μου. Απλώς εξυπηρετούσε τη δομή του βιβλίου και τον δρόμο που είχα επιλέξει να βαδίσω γράφοντάς το. Αντίθετα από τα άλλα βιβλία μου που το τέλος δεν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή, το Σπίτι δίπλα στο ποτάμι από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε στο μυαλό μου ήξερα και πώς θα το τελειώσω».

- Οι πέντε ηρωίδες σας, αφού κάνουν τη ζωή τους, πετύχουν, πλουτίσουν, επιστρέφουν στο ταπεινό πατρικό τους σπίτι. Σε αυτή την επιστροφή δίνετε μεγαλύτερη σημασία στην κοινωνική ή την ψυχολογική πλευρά;

«Νομίζω ότι για όποιον διαβάσει το βιβλίο είναι ξεκάθαρος ο λόγος που οι ηρωίδες μου επιστρέφουν στο πατρικό τους, που μετά απ' ό,τι έζησαν δεν ήταν καθόλου ταπεινό. Ηταν ο Παράδεισος που θυσίασαν αναζητώντας έναν άλλον που τελικά αποδείχθηκε ανάξιος να τους δώσει την αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Δεν υπήρχε κοινωνικό υπόβαθρο στη σκέψη της επιστροφής. Ηταν ανάγκη ψυχής».

- Παρουσιάζετε τη ζωή καθεμιάς από τις πέντε ηρωίδες σας σε ισάριθμες ενότητες. Γιατί επιλέξατε αυτή την απλή παράθεση ιστοριών;

«Είναι μια ερώτηση που κανένας συγγραφέας δεν θα μπορούσε να σας απαντήσει, ή τουλάχιστον εγώ αδυνατώ να καταλάβω τέτοιου είδους ερωτήσεις που έχουν να κάνουν καθαρά με την έμπνευση. Από τη στιγμή που γεννήθηκε αυτό το βιβλίο στο μυαλό μου, ταυτόχρονα είχε γεννηθεί και η δομή του. Ηξερα δηλαδή ότι το βιβλίο θα ξεκινούσε σαν μια ενότητα, θα χώριζε και το τελευταίο κεφάλαιο θα ενωνόταν και πάλι μαζί με την επιστροφή των πέντε. Δεν υπήρξαν δεύτερες σκέψεις. Αντίθετα με το Βαλς και τη Θεανώ, αυτό το βιβλίο ήταν πολύ ξεκάθαρο μέσα μου από την αρχή».