Το καλοκαίρι μπορεί να τελίωσε τυπικά, ουσιαστικά όμως, καλά κρατεί ακόμα. Και παρ' όλο που γράφω κι εγώ η ίδια αυτή την εποχή, ήμουν αποφασισμένη να διαβάσω κάποια βιβλία που είχα επιλέξει πιο πριν. Ένα από αυτά...
Η ΧΑΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΟΣΤΡΑ...
Ο Νικόλα Μιλάνο, κληρονομεί από τον πατέρα του ανάμεσα στα άλλα και μια βιβλιοθήκη με σπάνια βιβλία. Ανάμεσά τους και πολλά από μια άλλη διάσημη βιβλιοθήκη, αυτή του Δημητρίου Μόστρα. Φανατικός συλλέκτης ο πατέρας του, αλλά ο Νικόλα, το μόνο που βλέπει σ' αυτά τα βιβλία, είναι ο τρόπος για να ζήσει χωρίς να δουλεύει, πουλώντας τα σε ανθρώπους που σαν τον πατέρα του, είχαν το πάθος της βιβλιοφιλίας.Έτσι μετά το θάνατο του γεννήτορά του, αρχίζει να τα εκποιεί σιγά σιγά. Γύρω του όμως, πλέκεται ένας ιστός που ο ίδιος θα καταλάβει όταν είναι πολύ αργά. Ανάμεσα στα βιβλία του Μόστρα, υπάρχει κι ένα που οδηγεί στην χαμένη βιβλιοθηκη του. Χίλιοι τόμοι, σπάνιοι και πολύτιμοι ο στόχος του Σαράντη Σκούρα και του Άλντο Φερέτι. Δύο μανιώδεις συλλέκτες που κυνηγούν με πάθος το ίδιο πράγμα. Εμπόδιο, αλλά και κλειδί του μυστηρίου ο Νικόλα Μιλάνο. Παράλληλα κινείται μια ομάδα εκδικητών. Μια ομάδα φτιαγμένη από ανθρώπους που τα παιδιά τους χάθηκαν άδικα και με φρικτό τρόπο από βιαστές δολοφονους, εξοντώνει κάθε παλιό υπόδικο για τέτοιο έγκλημα. Όταν η Ντανιέλα, η κοπέλα που ζει μαζί με τον Νικόλα, δολοφονείται, η ομάδα θεωρεί υπεύθυνο τον ίδιο τον Νικόλα και τον βάζει στο στόχαστρο. Η όμορφη Μονίκ, γυναίκα του Φερέτι γίνεται ερωμένη του. Κυνηγητό και αγωνία μέχρι το τέλος.
Αυτή με λίγα λόγια και μέσες άκρες είναι ιστορία. Σ' ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν μπορείς να πεις περισσότερα, χωρίς να κινδυνεύσεις ν' αποκαλύψεις δεδομένα, που ο αναγνώστης πρέπει ν' ανακαλύψει μόνος του. Αυτό που μπορώ εγώ να πω, είναι για την γεύση που μου άφησε το μυθιστόρημα του Δημήτρη Μαμαλούκα. Οφείλω να ομολογήσω οτι δεν ήμουν ποτέ φαν του αστυνομικού μυθιστορήματος, αλλά κάτι στην προσωπικότητα του συγγραφέα (έχει ένα καταπληκτικό ιστολόγιο), με δελέασε. Με πολύ επιφύλαξη βέβαια ξεκίνησα να το διαβάζω, γιατί εκτός όλων των άλλων, δεν έχω και τις απαραίτητες γνώσεις για να παρακολουθήσω ένα τέτοιο μυθιστόρημα και δεν φημίζομαι επίσης για το....αστυνομικό μου δαιμόνιο. Η βιβλιοθήκη του Μόστρα δεν είναι κάτι φανταστικό ούτε φυσικά εύρημα του συγγραφέα. Περιείχε σπάνια βιβλία και κώδικες αλλά δυστυχώς εξαφανίστηκε.Η αλήθεια είναι οτι έμαθα πάρα πολλά διάβαζοντας αυτό το βιβλίο.
Από την αρχή διαπίστωσα οτι για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον, δεν ήταν καθαρόαιμο αστυνομικό. Ήταν πολύ πιο πάνω! Ήταν ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, που άγγιζε τα όρια του θρίλλερ και που ήταν αδύνατο ν' αφήσω από τα χέρια μου! Η απόδοση της ατμόσφαιρας εκπληκτική, οι ανατροπές σε υπόγεια ιταλικών παλάτσο συγκλονιστικές, οι ήρωες με πάθη και διαστροφές. Ο ήρωάς του, με κέρδισε από την αρχή. Αγωνιούσα για την τύχη του, αφού ο συγγραφέας έδινε σε μένα, την αναγνώστρια, τα δεδομένα που έκρυβε από τον ίδιο και έβλεπα τον κλοιό να σφίγγεται γύρω του. Βρέθηκα, χάρη στην πένα του Δημήτρη Μαμαλούκα, να παρακολουθώ ανάμεσα από τις σελίδες του βιβλίου ολοζώντανο ένα φιλμ νουαρ από τα πλέον αξιοπρόσεκτα και γιατί όχι; Επιβλητικά! Ο συγγραφέας με ταξίδεψε στη Ρώμη, στα κανάλια της Βενετίας και ο Νικόλα με κράτησε από το χέρι στις βόλτες του στη μαγική πόλη ενώ μπορούσα να μυρίσω το πουράκι Mini Montecristo που προτιμούσε..... Ομολογώ δε, οτι χθες το βράδυ ξενύχτισα γιατί αν δεν το τελείωνα, δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ. (Και σήμερα το πρωί δεν μπορούσα να ξυπνήσω βέβαια!) Κι αφού το τελείωσα; Ηρέμισα; Όχι! Ο "πανούργος" συγγραφέας, φρόντισε όταν κλείσω το βιβλίο, να με βασανίζει ακόμα η ιστορία του Νικόλα Μιλάνο!
Κύριε Μαμαλούκα, θερμά συγχαρητήρια! Ειλικρινά και από καρδιάς.....