Κοιτάζοντας τις αναρτήσεις μου μέχρι τώρα, στάθηκα σ' αυτή των εορτών και διάβασα οτι είχα υποσχεθεί μια νέα ανάρτηση με παλιές φωτογραφίες μου. Σας είχα πει οτι μαζί θα ξεφυλλίσουμε το άλμπουμ της ζωής μου. Τώρα που ο ήρωάς μου ξεκουράζεται μ' ένα... "τελευταίο τσιγάρο", κάνω κι εγώ ένα διάλειμμα και πιστή σε όσα υποσχέθηκα... Να... Η πρώτη φωτογραφία που θα μπορούσε να έχει τίτλο: '" έτσι άρχισαν όλα"... (Μην ψάχντε για ποιότητα, είναι και φωτογραφία άνω των 45 ετών!)
Ο αρραβώνας της μητέρας μου στο ξενοδοχείο Κερβάν Σεράι στην Πόλη. Η μητέρα της και ο πατέρας της, της δίνουν το δώρο της που ήταν βεβαίως χρυσαφικό....
Αρραβώνας λοιπόν, γάμος και μετά...εγώ! Το ατίθασο τσουλούφι στο κεφάλι μου που βλέπετε δεξιά στην φωτογραφία, με ακολουθεί πιστά ακόμα και σήμερα!
Θα την χαρακτήριζα ιστορική φωτογραφία! Ο γάμος του αδελφού της μητέρας μου. Πάνω αριστερά οι γονεις μου. Κάτω δεξιά, το πιτσιρίκι που κοιτάζει με τέτοιο θαυμασμό την νύφη, είμαι εγώ!
Πόλη 1966, κλείνω τα δύο μου χρόνια. Μαζί με την μαμά μου, στο μπαλκόνι του σπιτιού μας στο Τζιχανγκίρ.
Τα καλοκαίρια παραδοσιακά η Πόλη άδειαζε. Χάλκη, Πρώτη, Αντιγόνη, τα μέρη παραθερισμού. Η οικογένειά μου παραθέριζε στην Αντιγόνη, εκεί και έχω βαφτιστεί. Κάθε απόγευμα πηγαίναμε με την μητέρα μου στο λιμάνι, όπου ερχόταν ο πατέρας μου που δούλευε στην Πόλη. Κάθε πρωί έπαιρνε πάλι το καραβάκι για να τον πάει στην δουλειά του και μαζί του το απαραίτητο "σεφερτάσι" το τάπερ της εποχής, με το μεσημεριανό του φαγητό.
1967: Ο παππούς μου έχει απελαθεί από το 1964 και μένει στο σπίτι που είχε χτίσει ο πατέρας μου στον Χολαργό. (Ο πατέρας μου εκεί μένει ακόμα και σήμερα). Η μητέρα μου κι εγώ σε μια από τις επισκέψεις για να δει τους γονείς της. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, θα έρθουν με τον πατέρα μου κι εκείνοι στην Ελλάδα για να...χωρίσουν. Η γιαγιά και ο παππούς στο Π. Φάληρο κι εγώ με την μαμά στους Αμπελοκήπους.... Εδώ κάνουμε ένα άλμα, καμιά φωτογραφία δεν μου άρεσε και κοιτάξτε τι βρήκα!
Δεκαέξι χρονών πια στο σπίτι που παραθερίζζαμε στο Αυλάκι.... (Μην τολμήσετε να με πείτε ψώνιο! Το ξέρω και μόνη μου! αλλά ...εφηβεία! Δείξτε κατανόηση!)
Δύο φωτογραφίες από απόκριες. στην πρώτη είμαι στην Β' Λυκείου και στην δεύτερη στην Γ΄Λυκείου. Δύο χρόνια μετά την ... Ινδή, ήμουν αρραβωνιασμένη....
Κι εδώ είναι τα πρώτα μου Χριστούγενα ως αρραβωνιασμένο κορίτσι!
Μέχρι εδώ νομίζω οτι είναι αρκετό.... Για άλλη μια φορά μετά το νόμισμα, έβγαλα τα.... εν οίκω... εν δήμω.... Ήταν και λιγάκι επώδυνο όπως έψαχνα σε παλιές φωτογραφίες και έβλεπα και πρόσωπα που έφυγαν άλλοι νωρίς, άλλοι αργά. Τα έχει αυτά η αναμόχλευση του παρελθόντος. Μέσα στην καθημερινότητα πολλά δεν συνειδητοποιείς, ούτε καν τα χρόνια που φεύγουν. Και έρχονται κάτι παλιές φωτογραφίες και σε γυρίζουν πίσω, τότε που τα πρόσωπα ήταν νεανικά και τα μάτια γεμάτα όνειρα. Κάποια από αυτά έγιναν πραγματικότητα, κάποια χάθηκαν, κάποια πόνεσαν.... Ο απολογισμός ζωής όμως είναι για το τέλος και ακόμα για μένα είναι νωρίς. Στο σήμερα πάντως έχω φτάσει να νιώσω την απόλυτη ευτυχία και ευχαριστώ Τον Θεό που μου την αξίωσε.
Κι αν έβαλα την φωτογραφία που είμαι μωρό σαν την αρχή της βιολογικής μου ζωής, θεωρώ σωστό να βάλω και την φωτογραφία της απαρχής της ευτυχισμένης μου ζωής και μ' αυτήν να κλείσω....
17 Φεβρουαρίου 1985: Ο γάμος μου με τον Γιώργο..... Έτσι άρχισαν όλα.....
