Είναι ίσως η πιο δύσκολη ανάρτηση που κάνω κι αυτό γιατί αφορά κάτι δικό μου και κάθε φορά στα "εν οίκω" δυσκολεύομαι. Το κάνω για να καταλάβετε για ποιο λόγο δεν είμαι πολύ τυπική στις απαντήσεις μου, για ποιο λόγο ζητάω την κατανόησή σας. Και επειδή η ανάμνηση πονάει και θα πονάει για καιρό, το κάνω με τον μόνο τρόπο που μπορώ....Σαν μια ιστορία που συνέβη σε κάποια άλλη....
" Κάτι παράξενο συνέβαινε αλλά μέσα στον ύπνο της, δεν μπορούσε να το καθορίσει. Μισάνοιξε τα μάτια της. Ένας άντρας με κουκούλα ψαχούλευε τα πράγματά της. Η κοιμισμένη λογική το απέδωσε σε κακό όνειρο, αλλά όχι για πολύ. Η αλήθεια μαζί με τους αυξημένους παλμούς της καρδιάς της έδωσαν να καταλάβει πως ζούσε η ίδια στον εφιάλτη της. Δίπλα της ο άντρας της ακίνητος και κείνη μέσα από τα κλειστά βλέφαρα αναρωτήθηκε αν ζούσε, αν ήταν καλά. Άνοιξε πάλι τα μάτια. Ο κουκουλοφόρος της έκανε νόημα να μην μιλήσει και κείνη υπάκουσε αφού πρώτα βεβαιώθηκε οτι ο άντρας της ήταν καλά. Την κοιτούσε και κείνος και στο βλέμμα του διάβασε πρώτα τον φόβο και μετά τον θυμό που δεν μπορούσε να κάνει αυτό που ήταν ταγμένος πατροπαράδοτα να κάνει: Να προστατέψει την οικογένεια. Κι ακόμα μια ανησυχία, μην εκείνη φωνάξει, μην τρομάξει τον κουκουλοφόρο. Πίσω της άλλος κουκουλοφόρος ψαχούλευε το κομοδίνο. Αυτός κρατούσε και όπλο....Ζήτησε το ρολόι του άντρα της και κείνος το έδωσε. Αμέσως μετά άρχισε η πραγματική αγωνία. Ο ένας από τους δύο κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο της κόρης τους. Μια 17χρονη κοπέλα κοιμόταν αμέριμνη και στο άλλο δωμάτιο οι γονείς όμηροι ενός όπλου. Η απόφαση ήταν η ίδια και για τους δύο. Αν την άγγιζαν δεν θ' απέφευγαν το μακελειό. Αλλά ευτυχώς, ήθελαν μόνο χρήματα και φοβήθηκαν έναν αιφνιδιασμό. Όλοι μαζί στο κρεβάτι και εκείνοι ανενόχλητοι να ψάχνουν. Ο γιος κοιμόταν αμέριμνος στο πάνω πάτωμα και οι γονείς να καρδιοκτυπούν μην ξυπνήσει και τα 22 του χρόνια τολμήσουν να νομίσουν οτι μπορεί και να νικήσει.....
Εκείνη καταλαβαίνει οτι το ζητούμενο ήταν τα χρήματα. Σηκώνεται παρά τις διαμαρτυρίες τους. Οδηγεί τον έναν στα μετρητά του σπιτιού. Σχεδόν τον μαλώνει που καθυστερεί να τα πάρει. Του δίνει οτι αξίζει φτάνει να φύγουν. Να τελειώσει ο εφιάλτης....Η ψυχραιμία της και η ψυχραιμία όλης της οικογένειας, η υπόσχεση οτι δεν θα κινηθούν, η βεβαιότητα οτι είναι μόνο κλέφτες και όχι κακοποιοί, φτάνουν το μαρτύριο στο τέλος.
Μία ώρα και δέκα πέντε λεπτά κράτησε. Αυτό που θα κρατήσει για πάντα είναι η ανάμνηση του φόβου...."