ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ………….;

             Τώρα αυτό θεωρείται άνετη ζωή; Πότε επιτέλους θα βγω από δω μέσα; Το κακό παρατράβηξε! Στην αρχή ήταν μια χαρά μπορούσα μέχρι

τούμπες να κάνω, αν και αυτό το σκοινί πάντα μ’ ενοχλούσε και μια φορά παραλίγο θα τυλιγόταν στον λαιμό μου!  Ο γιατρός είπε ότι το λένε «ομφάλιο

λώρο»…..Δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτό το όνομα!

Την μαμά μου στην αρχή, νόμιζα ότι την λένε «Αγάπημου»….. Μετά όμως, πάλι λανθασμένα, νόμισα ότι την λένε «γυναίκα»….Τελικά το όνομά της είναι

Νίκη, βεβαιώθηκα επιτέλους, αλλά δεν φταίω εγώ γι όλο αυτό το μπέρδεμα, αφού ο μπαμπάς δεν την φωνάζει ποτέ με τ’ όνομά της…..

Εκείνη τον λέει «χαρά μου», αλλά δεν την πάτησα πάλι! Τώρα ξέρω σίγουρα ότι τον λένε Κώστα! Νίκη και Κώστας! Μου αρέσουν αυτά τα ονόματα!

Αλλά δεν είναι και τα μοναδικά τους! Αυτοί οι δύο, είναι λέει «γονείς»! Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό είναι το επίθετο που λένε, αλλά πάλι είχα κάνει

λάθος! Είναι μάλλον που είμαι μωρό….Όχι, όχι…δεν είμαι ακόμα μωρό....Ο γιατρός με λέει «έμβρυο»….Δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτό το όνομα!

Τελικά αυτός ο γιατρός δεν λέει ποτέ κάτι όμορφο….

Εκτός από την μαμά και τον μπαμπά, έχω και άλλους….στάσου και θα θυμηθώ την λέξη….Α! Ναι! Έχω και άλλους «συγγενείς»! Έχω δύο γιαγιάδες και

δύο παππούδες και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είναι διπλοί, αφού οι γονείς είναι μονοί……Υποθέτω ότι θα το καταλάβω όταν γεννηθώ….

Από κάτι κουβέντες που ακούω κλεισμένη εδώ μέσα πάντως, αυτοί οι παππούδες και οι γιαγιάδες, είναι γονείς των γονιών μου…

Μπερδεμένη κατάσταση….. Ακόμα πιο πολύ με μπερδεύει όμως κάτι άλλο….Συνέχεια τσακώνονται για το όνομά μου….

Οι γονείς του μπαμπά μου, φωνάζουν ότι πρέπει να μου δώσουν το όνομα του παππού μου και να με πουν Χρύσανθο, ενώ οι γονείς της μαμάς μου

φωνάζουν, γιατί λένε ότι το πρώτο παιδί που γεννήθηκε, η αδελφή μου δηλαδή, πήρε από το σόι του γαμπρού και τώρα σειρά έχει το σόι της νύφης

και ότι πρέπει να με πουν Φανούρη…..

Εγώ απ’ ότι ξέρω, κανένα κοριτσάκι δεν θέλει να το πουν ούτε Χρύσανθο, ούτε Φανούρη!  Νομίζω ότι φταίει το γεγονός ότι είναι σίγουροι ότι είμαι

αγοράκι, αλλά εγώ ξέρω με σιγουριά ότι είμαι κορίτσι! Φταίνε όμως οι γονείς μου, γιατί μπορούσαν να μάθουν αν είμαι αγόρι ή κορίτσι αλλά

αρνήθηκαν γιατί ήθελαν λέει να «είναι έκπληξη»! Η έκπληξη τι να υποθέσω ότι θα είναι; Ευχάριστη ή δυσάρεστη; Έπειτα ποιος τους είπε ότι όποιος

έχει ήδη μια κόρη, απαγορεύεται να κάνει και δεύτερη; Και τι θα γίνει αν οι παππούδες επιμείνουν να μου βγάλουν τέτοια ονόματα;

Πώς θα σταθώ στη ζωή μου ως Φανούρης ή ως Χρύσανθος; Νομίζω ότι κάτι τέτοια είναι τα «παιδικά τραύματα»…..

Παιδικό τραύμα, νομίζω ότι έπαθε και ο Γρηγόρης, ο γιος μιας θείας που δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή πώς την λένε, που ήθελε καλά και σώνει

κορίτσι και επειδή έκανε τον Γρηγόρη, τον έντυνε συνέχεια με κοριτσίστικα ρούχα και του έβαζε κορδέλες στα μαλλιά και τον φώναξε «μπέμπα»

και μετά ο Γρηγόρης όταν μεγάλωσε, ντυνόταν γυναικεία και μετά κάτι πήγε και έκανε στο εξωτερικό και τώρα τον λένε Ρούλα….. Το άκουσα που το

έλεγε η μια γιαγιά στην άλλη και η μαμά μου είπε ότι όλα αυτά είναι ανοησίες, αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσε…..

Πάντως έχει πλάκα να είσαι μέσα στην μαμά σου! Κατ’ αρχήν πας όπου πάει, ενώ μόλις γεννηθείς, αν θέλει να φύγει, σε αφήνει στην γιαγιά και

στερείσαι  και την βόλτα και τις κουβέντες! Έπειτα όσο είσαι αγέννητο, κρυφακούς, θέλεις δεν θέλεις και κανείς δεν το ξέρει! Το μειονέκτημα είναι

ότι έχεις ήχο, αλλά όχι εικόνα  και πολύ θα ήθελα να δω πώς είναι η μαμά μου….Πάντως όμορφη πρέπει να είναι γιατί ο παππούς μου την λέει

«ομορφιά» μου…..

 Αλήθεια τι θα πει άραγε η λέξη «μπουνταλάς»; Κάτι καλό πρέπει να είναι γιατί έτσι λέει η μαμά της μαμάς μου τον μπαμπά μου, μόνο που ποτέ δεν

το λέει όταν είναι εκείνος μπροστά για να το ακούσει και να χαρεί…τι κρίμα! Αλλά ούτε η γιαγιά είναι μπροστά για ν’ ακούσει τον μπαμπά που την

λέει «μέγαιρα»….. Ούτε αυτό ξέρω τι σημαίνει, αλλά μάλλον χαϊδευτικό πρέπει να είναι…..

Γενικά περνάω καλά εδώ μέσα αλλά πότε-πότε τεντώνομαι και δεν καταλαβαίνω γιατί διαμαρτύρεται η μαμά όταν το κάνω….

Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει καθόλου κατανόηση! Εκείνης θα της άρεσε να είναι κλεισμένη σε μια σακούλα που την λένε….πώς την λένε;…..Κοίτα

που ξέχασα! Α! Ναι! «Μήτρα» την λένε! Ούτε αυτό το όνομα δεν μου αρέσει! Ευτυχώς ο γιατρός είπε ότι είναι θέμα ημερών ο…ο…τοκετός! Ήθελα να

ήξερα πού πάνε και βρίσκουν τόσο δύσκολες λέξεις!

Εγώ τώρα, έχω λέει και μια αδελφή…. Αυτό σε γενικές γραμμές το καταλαβαίνω. Είναι ένα κοριτσάκι, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να περιμένω

από αυτήν την αδελφή  που την λένε Άννα….. Και η μαμά μου έχει μια μεγαλύτερη αδελφή που είναι λέει «θεία»μου και προχθές είχε έρθει στο σπίτι

μας και άρχισαν να θυμούνται τα παλιά και καθόλου δεν μου άρεσαν όσα άκουσα!

Πρώτα απ’ όλα όταν έχεις  μεγαλύτερη αδελφή, μάλλον σε βασανίζει, σε βάζει να κάνεις όσα η ίδια βαριέται και σου φορτώνει και όλες τις σκανταλιές!

Δεν έχει γούστο  αυτό!  Απόρησα μάλιστα με την μαμά μου που γελούσε με όσα της έκανε αυτή η θεία που μάλλον δεν θα την συμπαθήσω! Μέχρι

που την έβαζε να της κάνει την αντιγραφή και να της λύνει τις ασκήσεις των μαθηματικών γιατί αν και μικρότερη, η μαμά μου ήταν πολύ καλύτερη

στα μαθηματικά!  Εκεί όμως που συγκλονίστηκα, ήταν όταν έμαθα ότι όταν ήταν μικρές, η θεία, την κάθισε κάτω και την κούρεψε για να παίξουν

και φαντάσου πόσο καλά το έκανε, που μετά η μαμά  έκλαιγε και δεν βγήκε να πάει στο πάρκο για δύο ολόκληρους μήνες, αλλά η γιαγιά την έδειρε

την θεία και εγώ πολύ  το ευχαριστήθηκα!  Να μάθει να μην πειράζει την μαμά μου!  Πάντως αν νομίζει η αδελφή μου πως θα της επιτρέψω να

με αγγίξει, είναι γελασμένη! Στην αρχή θα την κτυπάω με την κουδουνίστρα και όταν με το καλό βγάλω δόντια, θα έχει να κάνει μαζί τους! Μπορεί

να είμαι μικρή, αλλά δεν είμαι και ανόητη!

Προχθές όμως, την λυπήθηκα αυτή την αδελφή που την λένε Άννα.  Αν και δεν βλέπω από δω που είμαι, έξω λέει είχε πολύ καλό καιρό και η

αδελφή μου, ήθελε να βγει στον κήπο, να κάνει ποδήλατο, αλλά η μαμά δεν την άφηνε γιατί έπρεπε πρώτα να τελειώσει με την ορθογραφία της

γιατί, ξέχασα να σας πω, η Άννα πηγαίνει πρώτη δημοτικού…. Δεν ξέρω τι είναι αυτή η «πρώτη δημοτικού», αλλά μάλλον έχει σχέση με κάτι

που λέγεται «σχολείο» και δεν πρέπει να είναι πολύ καλό πράγμα, γιατί κάθε πρωί η μαμά φωνάζει στην Άννα να ξυπνήσει για να πάει σ’ αυτό

το σχολείο και μπορεί η Άννα να μην ξυπνάει, αλλά ξυπνάω εγώ με τις φωνές που βάζει η μαμά! Πάντως αν είναι τόσο χάλια η πρώτη δημοτικού

και σου στερεί το παιχνίδι, φαντάσου τι θα είναι η δευτέρα και δεν  ξέρω αν έχει και τρίτη, αλλά εγώ μόλις μπορέσω να μιλήσω, θα το ξεκαθαρίσω

στη μαμά ότι  δεν πάω πουθενά!

Η καημένη η Άννα δεν βγήκε για ποδήλατο αλλά απ’ ότι κατάλαβα, μάλλον δεν διάβασε την ορθογραφία της, αλλά ζωγράφιζε πεταλούδες στο βιβλίο

της και η μαμά που το είδε, την μάλωσε πάρα πολύ και την έβαλε τιμωρία να γράψει είκοσι φορές την ορθογραφία  και της είπε ότι δεν θα της πάρει

να φάει σοκοφρέτα …Δεν ξέρω τι είναι αυτή η σοκοφρέτα, αλλά η Άννα μόλις το άκουσε τότε έβαλε τα κλάματα και όχι για την ορθογραφία που

έπρεπε να γράψει είκοσι φορές……

Πολύ θα ήθελα να είχα μαζί μου την αδελφή μου μετά που η μαμά είπε στον μπαμπά, ότι αναγκάστηκε να την τιμωρήσει, αλλά ότι το παιδί είχε δίκιο,

ότι δεν είναι φόρτωμα αυτό που τους κάνουν, ότι τα έχουν τρελάνει τα παιδιά, ότι με τόσα που τους βάζουν δεν προλαβαίνουν να παίξουν και ότι

το παιχνίδι σ’ αυτή την ηλικία είναι πολύ σημαντικό για την…..στάσου γιατί η λέξη που είπε η μαμά, δεν ήταν λέξη, ήταν σιδηρόδρομος…..Για την

ψυχοσύνθεσή τους! Τα κατάφερα και την θυμήθηκα την λέξη!

Ο μπαμπάς συμφώνησε με την μαμά, καλά αυτοί οι δύο όλο συμφωνούν, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί οι γονείς, άλλα λένε στα παιδιά

και άλλα πιστεύουν; Αφού η Άννα είχε δίκιο η καημένη, γιατί έφαγε την τιμωρία, αλλά δεν θα φάει την σοκοφρέτα;  Μπερδεμένα πράγματα…..

Τελευταία σκέφτομαι όλο και πιο συχνά: Μήπως ν’ αναβάλλω τον ερχομό μου; Μήπως αντί να βιάζομαι να βγω, να καθίσω εδώ που κάθομαι;

Μπορεί να μην είναι και τόσο ευρύχωρα, αλλά τουλάχιστον ούτε τιμωρίες τρώω, ούτε χρειάζεται να δουλεύω όπως ο μπαμπάς και να γυρίζω σπίτι

και να λέω «Δεν είναι ζωή πια αυτή»….. Διότι αν δεν είναι ζωή αυτή, τότε εγώ πού ετοιμάζομαι να βγω; Σε άλλη ζωή;

Κι αν αυτή εδώ είναι τόσο χάλια, τότε γιατί οι γονείς κάνουν παιδιά για να περάσουν όσα και εκείνοι; Καλά αυτό το τελευταίο δεν με συμφέρει,

αλλά πάντως είναι μια αλήθεια! Έπειτα αυτό το «χρήμα» τι είναι και προ παντός τι έχει κάνει και όλοι το λένε «άτιμο»; Θα έχω εγώ καμιά σχέση

μαζί του; Γιατί για να είμαι ειλικρινής, εγώ δεν θέλω πάρε δώσε με άτιμους! Και όταν μεγαλώσω, πρέπει κι εγώ να «στραβωθώ» για να παντρευτώ;

Γιατί η γιαγιά μου το λέει ξεκάθαρα στην μαμά: « Στραβώθηκες και πήγες και τον παντρεύτηκες»! Aν είναι να χάνουμε το φως μας για να

παντρευτούμε, τότε να λείπει ο γάμος! Τώρα που το ξανασκέφτομαι, λέω να μην βγω….Καλά είμαι και εδώ…..

                                            ΩΧ! ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

Κοίτα να δεις! Άρχισα κι εγώ τα κόλπα των μεγάλων! Άλλα λέω κι άλλα κάνω! Να δεις που αυτό είναι ο τοκετός που λένε, γι αυτό και η μαμά

φώναξε «Γεννάω»!

Λοιπόν αν δεν αισθανόμουν τόσο περίεργα, μπορεί και να γελούσα με τόσο πανικό! Ο μπαμπάς από την βιασύνη του σκόνταψε και έπεσε φαρδύς πλατύς

στο πάτωμα και τώρα λέει κάτι λόγια που δεν μ’ αρέσουν καθόλου!

-      Μην βρίζεις χαρά μου! Του φώναξε η μαμά. Πάρε πρώτα τον γιατρό και μετά την μαμά μου να κρατήσει την Άννα!

Ο μπαμπάς τρέχει όμως πάνω κάτω και κτυπάει στα έπιπλα και τελικά τηλεφώνησε η μαμά και στον γιατρό και στην γιαγιά, που δεν ξέρω πώς τα

κατάφερε, αλλά ήταν σε χρόνο ρεκόρ σπίτι μας, αλλά καλύτερα να μην ερχόταν, γιατί τα έβαλε με τον μπαμπά και του είπε ότι δεν είναι άξιος να

κάνει τίποτα και κείνος της απάντησε ότι δυο παιδιά, τον κάνουν άξιο, αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσε γιατί έχω κι εγώ τα προβλήματά μου

τέτοια ώρα…..

Τελικά μπήκαμε στο αυτοκίνητο και η μαμά έλεγε συνέχεια στον μπαμπά να μην τρέχει και εγώ δεν αισθάνομαι και πολύ καλά, κάτι με σπρώχνει και

δεν μου αρέσει αν με σπρώχνουν και όσο αυτό το κάτι με σπρώχνει, τόσο πιο στενάχωρα είναι και για να είμαι ειλικρινής πονάω κιόλας, αλλά πονάει

και η μαμά και γενικά έχουμε μπλέξει τους πόνους μας….Α, παπα! Χάλια ο τοκετός και δεν ξέρω και τι γίνεται στη συνέχεια, αλλά….

«Δεν μπορεί….Θα στρώσει!»