ΚΥΠΡΟΣ: Μια μεγάλη αγάπη!
Χθες γύρισα από ένα ταξίδι από αυτά που θα μείνουν όχι στη μνήμη, που είναι κάποτε και επισφαλής, αλλά στην καρδιά. Πρώτη μου φορά στην ηρωική μεγαλόνησο και δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω και ποιούς να πρωτοευχαριστήσω! Τα παίρνω λοιπόν με τη σειρά:
Ημέρα πρώτη: Άφιξη στην Λάρνακα και μεταφορά στο ξενοδοχείο στη Λεμεσό, καλεσμένη των βιβλιοπωλίων του κ. Κυριάκου. Πρώτη παρουσίαση στην Λευκωσία. Μια βραδιά ονειρεμένη με τον κόσμο νά ξέρει τα βιβλία μου, να θέλει να μάθει ακόμα περισσότερα γι' αυτά, αλλά και για μένα την ίδια, να θέλει να φωτογραφηθεί μαζί μου και να βλέπω στα μάτια τους και στα χαμόγελά τους την αγάπη.Εκείνη η πΡώτη βραδιά, σφραγίζεται από την παρουσία και της αναγνώστριας, blogger κι αυτή, που η γνωριμία μας στο διαδίκτυο ξεκίνησε με μια διαφωνία. Δεν νομίζω οτι οι διαφωνίες μας θα σταματήσουν, αλλά είμαι σίγουρη οτι θα είναι πια φιλικές αντιπαραθέσεις. Μέσα από την καρδιά μου την ευχαριστώ που ήρθε. Στην καρδιά μου εκείνο το βράδυ, εισέβαλλε η Άννα, η Αννούλα με τα όμορφα μάτια, την γλυκιά φωνή και την γεμάτη ζάχαρη καρδιά. Παρέα και ο Τρύφωνας, το γελαστό παιδί του Κλικ FM της Κύπρου που μου πήρε την ωραιότερη συνέντευξη που έχω δώσει ποτέ! Στο τέλος της βραδιάς, γνώρισα και την κόρη του κ. Κυριάκου, την γλυκιά Μαρία που μας συντρόφευε κάθε βράδυ.
Ημέρα δεύτερη: Λίγες ώρες κενό και μια απίσκεψη στην Λευκωσία, στα φυλακισμένα μνήματα...Όσοι σκοπεύετε να πάτε στην Κύπρο, θεωρείστε επιβεβλημένο να πάτε ως εκεί. Μια φυλακή που "φιλοξένησε" κρατούμενους που ο δρόμος τους προς την απόχη είχε ήδη αποφασιστεί, μόνο που ο θάνατός τους, δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή της φυλάκισής τους, αφού ούτε σαν νεκροί δεν έφυγαν από κει μέσα, τάφηκαν σε προαύλιο χώρο, γεμάτο συρματοπλεγμάτα, χωρίς κανείς από τους δικούς τους να τους αποχαιρετήσει. (θα κάνω αφιέρωμα σε προσεχές post). Ένοχλητικές εικόνες: Τα συρματοπλέγματα μέσα στην πόλη που την κόβουν στα δύο (Η Λευκωσία ειναι η μοναδική πρωτεύουσα στον κόσμο που είναι διχοτομημένη) και η τούρκικη σημαία σχηματισμένη στα απέναντι βουνά να δεσπόζει και να θυμίζει....Το ίδιο βράδυ, στην Λεμεσό, έγινε η επόμενη προγραμματισμένη παρουσίαση με τον κόσμο να να δινει ρεσιτάλ αγάπης και ενδιαφέροντος, με τις ερωτήσεις να μην σταματούν, με τον Μιχάλη δίπλα μου να διαβάζει και να ρωτάει. Μια βραδιά μαγική που με απογείωσε συναισθηματικά.
Ημέρα τρίτη: Ο Κλικ Fm και ο Τρύφωνας με περιμένουν. Δύο ώρες στο studio, σε αυτή την έτσι κι αλλιώς ζεστή ατμόσφαιρα, με τους ακροατές να στέλνουν εκάδες μηνυματα στον υπολογιστη που είχα μπροστά μου, με τον Τρύφωνα να ξέρει σχεδόν απέξω αποσπάσματα από τα βιβλία μου, με χαμόγελα ζεστά και γεμάτα αγάπη. Δεν καταφέραμε να τελειώσουμε εγκαίρως την εκπομπή...πήραμε λίγη ώρα ακόμα από την ροή...Ας είναι καλά ο Πάνος που μας το επέτρεψε, γιατί δεν είναι εύκολο να πεις αντίο στον Τρύφωνα και στην αγάπη του. Το απόγευμα είχε σειρά η Πάφος. Καινούρια συγκίνηση. Ο κ. Κυριάκος, είχε κάνει θαυμάσια δουλειά, είχε προετοιμάσει πολύ σωστά τα πάντα και μου έδωσε μια ακόμα χαρά: Να γνωρίσω έναν ακόμα θαυμάσιο άνθρωπο. Τον κύριο Αντωνόπουλο. Πολυδιάστατη και πολυτάλαντη προσωπικότητα, έκανε την καλύτερη ανάγνωση που έχω ακούσει, γεμάτη από το πάθος που διαθέτει σαν άνθρωπος. Μια μικρή λεπτομέρεια που τον τοποθέτησε για πάντα στους λατρεμένους μου: Έχει κάνει την διασκευή της Λωξάνδρας για την τηλεόραση και η Λωξάνδρα σαν βιβλίο και σαν σειρά είναι οτι πιο αγαπμένο για μένα! Μια βραδιά από τις λίγες, με τον κόσμο να μην θέλει να φύγει, να μην σταματάει να ρωτάει και να συζητάει μαζί μου.
Ημέρα τέταρτη: Αποχαιρετούμε την άψογη φιλοξενία του κ. Κυριάκου και πηγαίνουμε στην Λάρνακα, αφού πρώτα περνάω από τον Astra FM για μια σύντομη κουβεντούλα στον αέρα και ένα ειλικρινές ευχαριστώ. Πέρσι ο ραδιοσταθμός είχε κάνει έναν διαγωνισμό και η Θεανώ είχε πάρει το 2ο βραβείο αναγνωστών. Σειρά έχει ο κύριος Μαυρομάτης και το βιβλιοπωλείο του που μας φιλοξενεί σε μια παρουσίαση που μου δίνει τη χαρά να γνωρίσω και την Έλενα, δημοσιογράφο του ΡΙΚ, η οποία μου κάνει την τιμή να παρουσιάσει τα βιβλία μου. Επιπλέον είναι η ευκαιρία να γνωρίσω και να εκτιμήσω την πραότητα του χαρακτήρα της, το βάθος και την ποιότητα της προσωπικότητάς της.
Η επόμενη μέρα είναι η μέρα της αναχώρησης. Δεν νομίζω, ακόμα και σήμερα που είμαι σπίτι μου, οτι έφυγα από την Κύπρο, ούτε οτι θα φύγω ποτέ. Δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, αφού άφησα εκεί τοσους φίλους, τόσα αγαπημένα πρόσωπα, τοσες συζητήσεις που δεν ολοκληρώθηκαν, γιατί έλειπε ο χρονος....
Χίλια φιλιά σε όλους εκεί κάτω. Και όπως είπα, ήταν η πρώτη μου φορά στην Κύπρο, αλλά δεν θα είναι η τελευταία.....