Γεμάτη και αυτή η εβδομάδα..... Συνήλθε ο Ζαχόπουλος και πάει καλύτερα, καταθέσεις διαφόρων, ο Μάκης συνεχίζει εναντίον παντός υπευθύνου, ο Θέμος δεν υποχωρεί και επιμένει σε όσα υποστήριξε αρχικώς, ο Λάκης αμφιβάλει και για τους δύο, ο Καμπουράκης αστειεύτηκε και ο Χίος θύμωσε, μηνύσεις και αγωγές έχουν την τιμητική τους και μέσα σε όλα αυτά η υγεία του αρχιεπισκόπου επιδεινώθηκε.....Τα δελτία ειδήσεων θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη, κατηγορίες αλληλοεκτοξεύονται, οι δημοσιογράφοι τρώνε τις σάρκες τους, εκδότες και βουλευτές αγκαλιασμένοι σ' ένα θανάσιμο ταγκό κι εγώ που ανοίγω την τηλεόραση, την κλείνω και κοιτάζω την μαύρη οθόνη. Καλύτερα έτσι....
Δίκαια αναρωτιέμαι, ποιο θα είναι το επόμενο...Μην αναρωτιέστε...εννοώ τι θα γίνει την επόμενη ή την μεθεπόμενη εβδομάδα που θα παραμερίσει όλα αυτά και θα ρίξει κάποιον άλλον ή κάποιους άλλους στην τηλεοπτική αρένα ενώ όλοι εμείς θα καθόμαστε να κοιτάμε όπως οι Ρωμαίοι τους Χριστιανούς όταν τους έτρωγαν τα λιοντάρια. Γιατί αυτό έχουμε καταντήσει.... αυτή είναι η δική μου αίσθηση. Μια ατελείωτη πλύση εγκεφάλου από το πρωί μέχρι το βράδυ και μεις ξεχνάμε τα δικά μας και ζούμε δανεική ζωή μέσα από την μικρή οθόνη. Ακούμε για εκατομμύρια που αλλάζουν τσέπες και δεν αναρωτιόμαστε για τίποτα πια...συνηθίσαμε...
Η παιδεία δεν έχει κάνει ένα βήμα μπροστά, οι συντάξεις είναι στο αέρα και μεις αναρωτιόμαστε πού βρήκε τα 5,5 εκατομμύρια ο Θέμος, ποιος και γιατί του τα έδωσαν....Τα εκατομμύρια για μας, είναι μαύρα σημαδάκια στο χαρτί, αλλά τι σημασία έχει; Τι σημασία έχει που αύριο θα κληθούμε να ζήσουμε μ' ένα μισθό ή δύο στην καλύτερη;
Κι αυτό που με πονάει είναι οτι δεν κλείνουμε την τηλεόραση! Δεν αρνούμαστε την παραπληροφόρηση, δεν αποστρεφόμαστε όλους αυτούς που παίζουν με το μυαλό μας, αναγνωρίζοντας οτι ποτέ δεν θα μάθουμε την αλήθεια, όπως δεν την μάθαμε για τις υποκλοπές αφού η υπόθεση μπήκε στο αρχείο....Θα μου πείτε δεν την κλείσαμε όταν από το πρωί μέχρι το βράδυ βλέπαμε την Ρούλα να κλαίει για τον Φραν, την Μπεζαντάκου να νομίζει οτι είναι τραγουδίστρια, την Πόπη να απαντάει τραγουδιστικώς στο Λάκη και την Δρούζα να την ζυγίζει για ν' αποδείξει οτι δεν είναι "μπριζολέ"....Είδατε πόσα ξέρω; Και να φανταστείτε οτι βλεπω ελάχιστα τηλεόραση..... Ή μήπως λέω ψέμματα κι εγώ; Μήπως κι εγώ καταφεύγω στην εύκολη λύση του κάθομαι σ' έναν καναπέ και είμαι τόσο κουρασμένη που δέχομαι οτι μου δίνουν; Μήπως, όπως και όλοι μας άλλωστε, θέλουμε κάτι να ξεχαστούμε; Ν' ασχοληθούμε με τα προβλήματα άλλων για να μην σκεφτόμαστε τα δικά μας που πονάνε και περισσότερο;
Κοινοτυπίες θα μου πείτε... Όλοι τα ίδια λένε πια...Τελικά μήπως μας έκλεψαν και τα λόγια, μαζί με την ικανότητα να κρίνουμε και ν' απορρίπτουμε;