Αυτό το βιβλίο το κρατούσα να το διαβάσω με ανάμικτα συναισθήματα. Σαν τον φυλάργυρο που κρατάει τους θησαυρούς του χωρίς να τους χρησιμοποιεί, αλλά συχνά πυκνά τους μετράει. Έτσι κι εγώ το κοιτούσα στην βιβλιοθήκη μου, ένιωθα την θετική του ενέργεια, αλλά το άφηνα όλο και πιο πίσω... Ο πειρασμός μεγάλος όμως και υπέκυψα.....
Η Ανέζω, η όμορφη και μικρότερη κόρη του Θανάση και της Βούλας παντρεύεται τον Γιάννη τον Μπούρμπουλη, γέρο αλλά πλούσιο. Θα δυστυχήσει κοντά του, παιδί δεν κάνει μαζί του, είναι γέρος και ανίκανος ο Μπούρμπουλης για μια νέα και όμορφη γυναίκα σαν την Ανέζω. Ο Μάρκος, ένας γύφτος περαστικός θα δωρήσει στην Ανέζω την γνωριμία με τον έρωτα και ένα παιδί, τον Γιώργη. Ο Μπούρμπουλης θα καταλάβει οτι το παιδί δεν είναι δικό του, αλλά μια συμφόρηση θα τον ρίξει παράλυτο στα χέρια στην Ανέζως, στα οποία χέρια θα καταλήξει όλη η περιουσία του....
Ο Γιώργης μεγαλώνοντας ερωτεύεται την Σοφούλα, μια καλλονή της εποχής και όταν η μάνα του φέρνει αντιρρήσεις, τσακώνεται μαζί της και φεύγει στην Αμερική μετανάστης. Γυρίζει πλούσιος και τελικά παντρεύεται την Σοφούλα του, που όμως δεν τον αγάπησε ποτέ. Του έκανε δύο παιδιά, τον Λεφτέρη και την Τζούλη, αλλά κατά βάθος σιχαίνεται τον άντρα της και μετά από πολλές περιπέτειες χωρίζουν και η Σοφούλα με τα παιδιά γυρίζουν στην Ελλάδα ενώ ο Γιώργης φτιάχνει καινούρια οικογένεια στην Αμερική.
Η Τζούλη, όταν πεθάνει η μητέρα της θα πάει να μείνει με τον πατέρα της στην Αμερική, αλλά δεν τα πηγαίνει καλά με την μητριά και επιστρέφει για να ζήσει δίπλα στην γιαγιά Ανέζω. Νέες περιπέτειες για την Ανέζω όταν η εγγόνη της θα μπλέξει με τον γιο του φαρμακοποιού, τον Τάση, που θα αφήσει έγκυο την Τζούλη χωρίς να θέλει να την παντρευτεί...
Δεν θα πω φυσικά τίποτα άλλο και όσα είπα είναι ελάχιστα, σε τίποτα δεν θα σας εμποδίσουν να βυθιστείτε σε μια μαγεία από την οποία δεν θα θέλετε να βγείτε! 522 σελίδες το βιβλίο της Ελένης Τσαμαδού όσες και οι όμορφες στιγμές που θα περάσετε διαβάζοντας το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει μέχρι τώρα!
Γνώρισα την Ελένη, σε μια παρουσίαση πριν τρία χρόνια και με κέρδισε η γλυκιά της παρουσία και το χαμόγελό της. Μετά διάβασα το Οι θεοί πέθαναν στην Ρώμη και μαγεύτηκα. Έγινε η αγαπημένη μου και δεν με απογοήτευσε με την Εταίρα της. Εδώ όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς! Εδώ μιλάμε για ένα έπος! Ένα έπος που κατατάχθηκε στα βιβλία που θ' αγαπώ πάντα! Αν νομίζετε οτι υπερβάλω, δεν έχετε παρά να το διαβάσετε και μετά να με αντικρούσετε....αν μπορέσετε! Γλώσσα μεστή, ροή...ακάθεκτη, το μάτι τρέχει στο κείμενο για να δει τι γίνεται παρακάτω και μετά ξαναγυρίζει πίσω για να ξαναδιαβάσει με απόλαυση πια, απαλλαγμένη από την αγωνία της εξέλιξης. Και μέσα από τις ιστορίες τριών γενεών η ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Και σε κάθε σελίδα να σε τυλίγει η γλύκα της γραφής της Ελένης Τσαμαδού....Οι διάλογοι ζωντανεύουν τους ήρωες τόσο πολύ που νομίζεις οτι τους βλέπεις. Διαβάζεις και έχεις την εντύπωση οτι παρακολουθείς μια ταινία που δεν θέλεις να τελειώσει! Ένα βιβλίο ξεχωριστό, όπως και η συγγραφέας του!
Η ντοπιολαλιά που έχει επιλέξει η συγγραφέας στους διαλόγους ενισχύουν το κείμενο το κάνουν ν' αναδύεται αληθινό και δεν ξενίζουν, αντίθετα κάνουν πιο ζωντανούς τους ήρωες. Και παράλληλα η ιστορία της Ελλάδας γίνεται κτήμα σου γιατί η συγγραφέας αν κάτι ξέρει να αποδίδει (εκτός των άλλων) είναι η ιστορία. Χωρίς να κουράζει, διδάσκει. Ο αναγνώστης ζει μέσα από τους ήρωες, πολέμους, κατοχή και πιο πριν την μεγαλύτερη πληγή της Ελλάδος, την μετανάστευση, αυτή την εθνική αιμορραγία που στέρησε από την πατρίδα μας το νέο αίμα που θα της έδινε ζωή....Οι απάνθρωπες συνθήκες που οι Έλληνες έφτασαν σε μια χώρα που έψαχνε για μια νέα μορφή δουλείας...Ο Χορός των Μυστικών, ουσιαστικά μας κάνει κοινωνούς της αληθινής λογοτεχνίας.....
Είχα γράψει κάποτε για κείνη ότι είναι μια Κυρία της Λογοτεχνίας μας. Το επαναλαμβάνω. Η κυρία Τσαμαδού, η Ελένη μου, η καλή μου φίλη, ξεπέρασε τον εαυτό της με αυτό το βιβλίο!