Πρώτα "Καλό καλοκαίρι"....Μετά "Καλές διακοπές"...Τέλος "Καλό χειμώνα"....

Όλα καλά λοιπόν....Ή μήπως όχι; Για κάποιους σίγουρα καλά...Ήταν ο μήνας των διακοπών κι αν αυτές οι διακοπές δεν ήταν στην Πελοπόννησο, σίγουρα ήταν καλά. Οι παραλίες έλαμπαν έχοντας την τιμητική τους, οι πολύχρωμες πετσέτες γέμισαν τον τόπο ανάμεσα στις ξαπλώστρες, τα παιδιά ελεύθερα επιτέλους έπαιζαν ξένοιαστα....Όχι όλα όμως...Ήταν και κάποια παιδιά που δεν θα ξαναπαίξουν, ήταν και κάποιοι γονείς που δεν θα τα αγκαλιάσουν ποτέ πια, ήταν κάποια δέντρα που δεν θα αναμετρηθούν ποτέ ξανά με τον αέρα, την βροχή, τον ήλιο, ήταν...ήταν....ήταν...

Ανθρώπινες ζωές που θυσιάστηκαν, το πρώτο και σημαντικότερο και από κει και μετά μετράμε αράδα τις απώλειες. Και λοιπόν; Οι φωτιές έσβησαν, οι κηδείες έγιναν, τα εγκαύματα άρχισαν να επουλώνονται, οι κάμερες σε λίγο θα φύγουν (έφυγαν κιόλας από κάποια μέρη) και τι μένει; ΣΙΩΠΗ....Πάντα έτσι δεν ήταν; Πάντα έτσι δεν θα είναι; Όλοι εμείς που δεν κινδυνεύσαμε, στηθήκαμε στις τηλεοράσεις να κοιτάμε το κακό, κάναμε και κάποια "τσ,τσ,τσ!" είπαμε και μερικά "Τι κακό κι αυτό!" και όπως ήταν φυσικό επιστρέψαμε κιόλας στις ζωές μας.

Οι δημοσιογράφοι είπαν  οτι τέτοια καταστροφή είχε να γίνει από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο....Στις ειδήσεις είπαν ακόμα, οτι κάποιοι επιτήδειοι, έτρεξαν να πάρουν επίδομα που δεν δικαιούντο, άλλοι ζητούσαν ενοίκιο για το αντίσκηνο που στήθηκε στο χωράφι τους για να φιλοξενήσει την ξεκληρισμένη οικογένεια, ξενοδοχεία τριπλασίασαν τις τιμές για τους πυρόβλητους.... Μαυραγορίτες υπήρχαν πάντα όμως....Ένα σπίτι για ένα μπουκάλι λάδι....Μια ραπτομηχανή για λίγη μπομπότα...΄

Και η άλλη πλευρά του νομίσματος; Οι αμέτρητες προσφορές, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και της γης. Σωστά...Ο άνθρωπος πρέπει να στηρίζει τον συνάνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται...Σηκώνει νερό το συγκεκριμένο...Τόσο, όσο χρειαζόταν για να σβήσουν οι φωτιές και δεν υπήρχε....Σαν το σύστημα πυρόσβεσης της Αρχαίας Ολυμπίας που ήταν άδειο....Έτσι άκουσα να λένε σε κάποιο από τα δεκάδες παράθυρα που ανοίχτηκαν και μόνο παράθυρο στην ελπίδα δεν βλέπω για τους πληγέντες. Αναρωτιέμαι μάλιστα πόσοι επιτήδιοι θα βρεθούν να επωφεληθουν από λεφτά που προορίζονται για την Ανάσταση μετά την Σταύρωση.....

Πρώτη Σεπτέβρη σήμερα...Σε δύο εβδομάδες εκλογές....Φτάσαμε κι εδώ...Κάλπες λέει θα στηθούν και στα καμένα, ακόμα και σε αντίσκηνο...Μια τελευταία φωτιά επιτρέπεται; Μια τόση δα μικρούλα, ίσα για να καεί κάθε κάλπη....Δεν μπορεί να εξαπλωθεί μια τέτοια πυρκαγιά γιατί δεν έχει τι άλλο να κάψει....

Μια βόλτα στο διαδίκτυο, στα bloggs και διάβασα: "Στον φάκελο αντί για ψηφοδέλτιο, μια χουφτίτσα χώμα, από τα καμένα, μικρή, όσο χωράει η γροθίτσα ενός μωρού"....Αναρωτιέμαι.... θα βρει αποδέκτες το μήνυμα; Πώς θα σταθώ μπροστά στην κάλπη και ποιον θα επιλέξω για να δείξει την ίδια ανευθυνότητα, αδιαφορία και υπεροψία, στην επόμενη πυρκαγιά που θα μπει σίγουρα του χρόνου και τον επόμενο χρόνο και τον μεθεπόμενο; Ποιος είναι ο κατάλληλος για ν' αφήσει απροστάτευτους τους πολίτες, από φωτιές, πλημμύρες, σεισμούς και όλα τα άλλα που μόνο η μοίρα ξέρει οτι θα στείλει; Τόσα κόμματα, τόσοι υποψήφιοι...Σέρνονται από κανάλι σε κανάλι, δεν τολμώ να πλησιάσω τον δέκτη μου πια, το στομάχι ευαίσθητο, τα νεύρα κουρέλια και η υπομονή δεν έχει άλλα αποθέματα....

Καλό χειμώνα λοιπόν....Και κυρίως στους άστεγους....Στους καμένους....Σ' αυτούς που η φωτιά δεν έκαψε μόνο το σπίτι και την περιουσία, αλλά και την ζωή τους την ίδια, παίρνοντας τους αγαπημένους τους.....