Πρωί Σαββάτου και με τον καφέ μου μπροστά στον υπολογιστή για ν' απαντήσω σε φίλους.... Και μπροστά μου το κείμενο της γλυκιάς μου της Αφροδίτης.... Και μετά τα μάτια γεμίζουν δάκρυα... Με την Αφροδίτη ξεκίνησα όπως με όλους εσάς.... αναγνώστρια... Και μετά φίλη αγαπημένη.... Αφροδιτούλα μου χάρηκα που σου άρεσε το Τέρα Άμου...Και ήξερα πως η ευαίσθητη ψυχή σου, θα μπορούσε να το εκτιμήσει. Φιλιά σε όλη την οικογένεια!
ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΡΔΙΑΣ………….
Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2007, έδειχνε το ημερολόγιο. Κρύο γλυκό επικρατούσε στην πρωτεύουσα, την Αθήνα. Το ραντεβού ήτανε για τις 12:00 περίπου , στον «Μικρό Κοραή» του Χαλανδρίου. Κόσμος πολύς πηγαινοερχότανε για τα ψώνια των τελευταίων ημερών της χρονιάς. Δώρα προς την οικογένεια, τους συγγενείς, τους φίλους για να αποκτήσει εορταστικό νόημα η ζωή μας.
Το δώρο της οικογένειας ήτανε ένα δεκαήμερο ταξίδι στην πρωτεύουσα για τις γιορτές! Το δικό μου δώρο θα με περίμενε εκεί, στο café του «Μικρού Κοραή»! Ανυπομονούσα να το συναντήσω!.......Ανυπομονούσα να συναντήσω τη φίλη Λένα! Ήτανε η δεύτερη φορά που θα πίναμε ένα παρείστικο καφέ μέσα σε διάστημα 3μηνών. Ανυπομονούσα να γνωρίσει η οικογένεια μου έναν άνθρωπο με κεφαλαίο το Άλφα!
Εκεί λίγο πριν τις 12:00 το μεσημέρι, έφθασε η καλή μου φίλη με το Γιώργο της. Γέλια, χαρές, ανταλλαγή δώρων, φωτογραφίες έβαλαν χρώμα σε μια απλή, καθημερινή στιγμή. Εγώ «ταξίδευα» με τις σκέψεις, «μάζευα» αναμνήσεις για να φέρω πίσω στο νησί μου, «φωτογράφιζα» κάθε μας κουβέντα!
Δεν παρέλειψα να της ζητήσω τη γνώμη της για κάποια βιβλία, αστειευόμενη αν μπορεί να υπογράψει ξένα βιβλία! Τα παιδιά μου ήδη αγόραζαν τα δικά τους μυθιστορήματα. Έπρεπε με τη σειρά μου να τους ακολουθήσω στην ουρά του ταμείου. Μου πρότεινε το «Τέρα Αμου» η Λένα. Προσπάθησα να της αποσπάσω μια κουβέντα για την έννοια ενός τέτοιου τίτλου, αλλά μάταιο. Βράχος σιωπής η Λένα, δεν μου έκανε το χατίρι.Αγόρασα το βιβλίο, συνεχίσαμε τον καφέ μας, ώσπου αποχαιρετιστήκαμε. Πετούσα στα σύννεφα! Είχα περάσει όμορφα, ευτυχισμένα, γλυκά και τρυφερά εκείνο το πρωινό του Δεκέμβρη.
Οι διακοπές τέλειωσαν, επιστρέψαμε και μόλις πριν λίγες μέρες αξιώθηκα να ταξιδέψω…..ως τη Νίσυρο, παρέα με την «Τέρα Αμου». Το ταξίδι μου αυτό διήρκεσε μόλις 4-5 μέρες. Τόσο χρειάστηκε για να διαβάσω τις 450 σελίδες για τη ζωή κάποιων ΦΙΛΩΝ.
Λένα μου σ’ ευχαριστώ που βοήθησες να καταλάβω τι σημαίνει «άρνηση» και «αποδοχή» στις σχέσεις των ανθρώπων. Πως πλάθονται οι ψυχές, πως σμιλεύονται οι χαρακτήρες στην κοινωνία. Μια στάλα θαρρείς η ζωή μας! Κρύο και παγωνιά στην ψυχή μας, ανθρώπινες δαγκωματιές που μας πονάνε, μοναξιά που σκληραίνει την «κρούστα» της καρδιάς μας. Αφήνουμε να χάνονται στιγμές, ενώ θα μπορούσαμε να τις γεμίσουμε με χιλιάδες ζεστές αναπνοές. Ξεχνάμε την αγάπη που δαμάζει τα πάντα, ξεχνάμε τη φροντίδα, το χαμόγελο και περιοριζόμαστε σε μια υποκριτική αδράνεια!
Ένα βιβλίο που θα σας κάνει να λατρέψετε τη Νίσυρο, μα πάνω απ’ όλα να γευτείτε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΙΑ, την σπάνια, ανιδιοτελή ΑΓΑΠΗ!
Λένα μου, σ’ ευχαριστώ για την αξία που δίνεις στη Φιλία.
Αγαπημένε μου –εδώ και 20χρόνια-, σ’ ευχαριστώ για την αξία που δίνεις στην Αγάπη!
Λένα μου, ανυπομονώ να έχω στα χέρια μου το δικό σου «ΝΟΜΙΣΜΑ» για να συνεχίσω να εμπλουτίζω με αγάπη τη ζωή των αγαπημένων μου προσώπων!