Επικίνδυνες λέξεις                                                                         

Ένα απόγευμα μου πήρε, για την ακρίβεια 5 ώρες για να διαβάσω ή μάλλον να ρουφήξω αυτό το βιβλίο. Και μιλάω για το απόγευμα της Παρασκευής γιατί χθες δεν πρόλαβα ν' ανοίξω κανένα βιβλίο!

Η υπόθεσή του ίσως σας φανεί γνωστή, αλλά η εξέλιξη δεν είναι, πιστέψτε με.

Η Αταλάντη και η Μυρσίνη  είναι οι δίδυμες κόρες της οικογένειας Κορωναίου. Εξωτερικά αδύνατον να τις ξεχωρίσεις, αλλά στον χαρακτήρα η μέρα με την νύχτα. Η Αταλάντη σκληρή, ατίθαση, σκοτεινή. Η Μυρσίνη πάντα τέλεια, σαν την μητέρα της την διεθνή καλλονή. Οι δύο αδελφές μεγαλώνουν χωρίς ποτέ να καταφέρουν ν’ αποκτήσουν μια σχέση που ταιριάζει σε δίδυμες. Σε κάθε ευκαιρία όχι μόνο θα τσακωθούν, αλλα΄καμιά φορά με απώλειες.... Όπως τότε που η Μυρσίνη έσπασε το χέρι της Αταλάντης ή όταν η Αταλάντη έσπρωξε την Μυρσίνη από την σκάλα....

Τα κορίτσια μεγαλώνουν και η αντιπαράθεση χειροτερεύει. Οι δρόμοι που επιλέγουν εντελώς διαφορετικοί.

 Η Αταλάντη θα γίνει εθελόντρια νοσοκόμα και η Μυρσίνη, αυτό που ταιριάζει στη θέση της, σπουδάζοντας ιστορία τέχνης. Οι γοενίς τους, αιώνια ερωτευμένοι ασχολούνται πολύ ο ένας με τον άλλον και δίνουν την εντύπωση στα παιδιά τους οτι ο κόσμος τους δεν χωράει κανέναν άλλον, ούτε αυτά! Όταν ο πατέρας χαθεί από την καρδιά του, πολύ σύντομα θα τον ακολουθήσει η γυναίκα του, όταν σε μια κρίση καταθλιψης θ' αυτοκτονήσει. Και τα κορίστια μένουν μόνα αλλά παρ' όλες τις παώλειες, δεν δένονται, ούτε και τότε.

Όταν η Μυρσίνη θα γνωρίσει τον Παύλο, τον μεγάλο έρωτα θα τον παντρευτεί. Αλλά ο γάμος θα κρατήσει μόνο έξι χρόνια. Η τέλεια Μυρσίνη τελικά δεν καταφέρνει να κρατήσει τον Παύλο, ενώ θα τον συνεπάρει η «προβληματική» Αταλάντη. Το ζευγάρι χωρίζει και το παράνομο ζευγάρι αποκτά μια κόρη.

Πρόσωπο δυνατό σε όλο το βιβλίο η Ερασμία, μακρινή συγγενής της γιαγιάς Κορωναίου που θα είναι παρούσα και γνώστρια όλων των μυστικών της οικογένειας αλλά και των δύο αδελφών. Την εξέλιξη δεν θα σας την αποκαλύψω φυσικά, σας δίνω μόνο μια γεύση του βιβλίου που θα βρείτε εξαιρετικά ενδιαφέρον, όπως το βρήκα και εγώ.

Η δομή του συναρπαστική, τα περιστατικά δίνονται με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, πότε από την Μυρσίνη και πότε από την Αταλάντη γεγονός που συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Μια ένσταση έχω και αυτή έχει να κάνει με το εξώφυλλο, που θεωρώ οτι αδικεί το βιβλίο....

Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά έρχομαι σ’ επαφή με την πένα της Φιλομήλας Λαπατά, αλλά σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία, θ’ αναζητήσω και τα άλλα της βιβλία.

Εσείς μπορείτε να ξεκινήσετε με το Επικίνδυνες λέξεις….Ένα βιβλίο γεμάτο επικίνδυνες λέξεις και έννοιες…..