Ευλογημένο καλοκαίρι! Διαβάζεις και διαβάζεις και δεν χορταίνεις!  Τώρα είναι τα δύσκολα που ο χρόνος στένεψε απειλητικά, αλλά είχα προλάβει να γράψω το κείμενο τότε που μπορούσα και σας το παραδίδω! Το τελευταίο βιβλίο της Πένυς Παπαδάκη που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο περίμενε στην βιβλιοθήκη μου να διαβαστεί κι έχοντας μείνει απόλυτα ικανοποιημένη από τα άλλα δύο της, το πήρα στα χέρια μου με την ελπίδα ότι δεν θα με απογοήτευε κι αυτό και….δεν έπεσα έξω!

Η Ελένη, παντρεμένη 15 χρόνια με τον Άρη, ασφαλισμένη στο χρυσό κλουβί που ο άντρας της, είχε εξασφαλίσει για κείνη, κάνει την επανάστασή της και φεύγει από το παλάτι που ζούσε τα τελευταία χρόνια. Η άδεια ζωή που της πρόσφερε ο άντρας της, το περιθώριο που είχε επιλέξει για κείνη, δεν ήταν αρκετά για να την κάνουν να φύγει, αφού τον αγαπούσε, αλλά η τραγική αποκάλυψη ότι διατηρεί παράλληλη σχέση με μια άλλη γυναίκα και το γεγονός ότι έχει μαζί της κι ένα παιδί 5 χρονών, την σπρώχνουν σε μια απόφαση ζωής. Ο Άρης δεν πιστεύει αυτό που του συνέβη, η ήρεμη δύναμη της Ελένης, καταλαβαίνει πόσο του ήταν απαραίτητη, αλλά η γυναίκα του έχει ήδη φύγει και δεν σκοπεύει να ξαναγυρίσει. Η Ελένη την πρώτη της νύχτα σ’ ένα ξενοδοχείο όπου έχει καταφύγει, θα κάνει μια νέα γνωριμία. Ο Ορέστης είναι ένας μοναχικός άντρας από την Φλώρινα, πλούσιος, μόνος γιατί η γυναίκα του έχει πεθάνει με μια κόρη που δεν ζει μαζί του. Θα έρθουν κοντά και μια σχέση ζωής θα ξεκινήσει για τους δύο, αλλά τα μυστικά είναι πολλά ανάμεσα τους κι ας μην το ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Η κόρη του Ορέστη είναι ναρκομανής και ο Άρης ο πρώην σύζυγος της Ελένης, είναι έμπορος ναρκωτικών. Η ιστορία θα συνεχιστεί με πολλές ανατροπές τις οποίες βεβαίως πρέπει να τις ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας ένα πολύ καλό βιβλίο.

Και από το οπισθόφυλλο αντιγράφω:

"Τον πίστευε σαν θεό. Τον λάτρευε σαν άγιο. Την πρόδωσε σαν Ιούδας. Μα μόνο μετά το τελευταίο του φιλί η Ελένη κατάλαβε πως το χρυσό κλουβί του γάμου της είχε φυλακίσει μαζί μ’ αυτήν και κάθε της όνειρο. Έδωσε μια να βγει έξω στο φως, να σβήσει για πάντα το σκοτάδι που τη σκέπαζε, μα οι σκιές σ’ ακολουθούν όπου κι αν πας. Γιατί ο Άρης είχε φροντίσει να κρύψει κι άλλα μυστικά, τόσο μεγάλα, που ακόμη και το παιδί με μια άλλη γυναίκα, όταν αποκαλύφθηκε, φάνηκε σαν ένα τόσο δα αθώο ψέμα.

Όμως μέσα στο φως οι άνθρωποι βλέπουν. Και τότε αναζητούν και βρίσκουν εκείνους τους άλλους ανθρώπους, τους ξεχωριστούς, να πορευτούν μαζί τους στη ζωή. Γιατί κάθε μοναχική πορεία χρειάζεται ένα συνοδοιπόρο, για να φωτίζει ο ένας το μονοπάτι του άλλου, να γίνονται οι σκιές παρελθόν."

Η ιστορία με συνεπήρε εντελώς, η γραφή πάντα προσεγμένη, τα πλατιάσματα ανύπαρκτα, η πλοκή σφιχτή και οι χαρακτήρες ευδιάκριτοι. Αξιολάτρευτοι οι ηλικιωμένοι γείτονες της Ελένης, που θα σταθούν δίπλα της στα πρώτα βήματα της καινούριας της ζωής, που θα την στηρίξουν και θα την ζεστάνουν με την αγάπη τους.

Τρία στα τρία λοιπόν, αφού και τα δύο προηγούμενα βιβλία της με κέρδισαν και το δήλωσα και τώρα…. Τι άλλο; Περιμένω το επόμενο! Καλή ανάγνωση και σε σας!