Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού. 
Θα ξεκινήσω ανάποδα μ’ αυτό το βιβλίο, λέγοντας ότι τελικά αγοράζοντας ένα βιβλίο του Μαμαλούκα, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο! Δεν θα σε απογοητεύσει, θα σε κρατήσει όμηρο της ιστορίας του μέχρι το τέλος και όταν το τελειώσεις θα αναφωνήσεις: «Ε, δεν παίζεται ο άνθρωπος!» Τρία στα τρία και εδώ! Μετά την Απαγωγή του Εκδότη, πήρα στα χέρια μου και τον Μεγάλο θάνατο του Βοτανικού. Και δεν μπορούσα να το αφήσω!
Ο Παύλος και ο Μιχάλης, δύο αδέλφια από πλούσια οικογένεια. Όταν ο Παύλος είναι μικρός, βρίσκεται στο ίδιο αεροπλάνο με τον πατέρα του που πέφτει λίγο μετά την απογείωση. Ο πατέρας θα σκοτωθεί, αλλά ο Παύλος θα επιζήσει βαριά τραυματισμένος σε σώμα και αργότερα σε ψυχή. Ο Μιχάλης θα χάσει όχι μόνο τον πατέρα του, αλλά και την μητέρα του που στέκεται δίπλα στον πρωτότοκο γιο της μέχρι να συνέλθει παραμελώντας τον μικρό που είναι γερός και που… «δεν έχει ανάγκη». Ο Μιχάλης, μόλις συνέλθει ο Παύλος, θα κάνει κάθε τι για να τον εξοντώσει χρησιμοποιώντας όλα τα κόλπα που μπορούσε να σκεφτεί το παιδικό μυαλό του. Όταν μεγαλώσουν τα δύο αδέλφια, ο Παύλος θα στραφεί στον τζόγο και το ποτό, η σχέση θα καταστραφεί εντελώς με τον θάνατο της μητέρας και καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του. Ο δρόμος του Μιχάλη θα τον φέρει να υπηρετήσει την θητεία του στο ναυτικό και κει θα του μπει η μεγάλη ιδέα. Να κλέψει την χρηματαποστολή με τους μισθούς των μόνιμων. Το σχέδιο θέλει οργάνωση και ο αριστοτέχνης Μαμαλούκας την παρέχει στον ήρωά του. Για να πραγματοποιηθεί η κλοπή, θα υπάρξουν πολλά θύματα, πολύ αίμα και….η συνέχεια επί του βιβλίου φυσικά!
Επιμένω ότι ο Μαμαλούκας έχει ταλέντο στις ανατροπές. Επιμένω ότι ξέρει να γράφει αστυνομικό θρίλερ κρατώντας τον αναγνώστη δέσμιο της πλοκής και της…διαστροφής του μυαλού του. (Όταν διαβάσετε τα βιβλία του θα καταλάβετε τι εννοώ). Δεν μ’ ενδιαφέρει τι λένε οι ειδικοί ή αν κατατάσσουν το αστυνομικό μυθιστόρημα σε…. υποδεέστερο είδος λογοτεχνίας (το έχω ακούσει και αυτό!). Εμένα, σαν αναγνώστρια με νοιάζει ότι πέρασα ώρες γεμάτες ενδιαφέρον και αγωνία διαβάζοντας και αυτό το βιβλίο του Δημήτρη και ότι δεν το ξέχασα αμέσως μετά όπως συμβαίνει με άλλα!
Αναμένω πια με αγωνία το καινούριο του που μάλλον θα βγει σύντομα αλλά από άλλον εκδοτικό οίκο (Τι κρίμα που δεν είναι ο Ψυχογιός!) και είμαι σίγουρη ότι δεν θα με απογοητεύσει! Καλέ μου Δημήτριε, καλή επιτυχία και στο καινούριο λοιπόν, απέκτησες μια φανατική αναγνώστρια! (Δύο, είναι και ο άντρας μου μέσα στους θαυμαστές.)