Κι άλλο ένα κείμενο από την μικρή μου φίλη την Νατάσσα που μου έκανε το καλύτερο δώρο, όταν προχθές στο βιβλιοπωλείο ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ, όπου έκανα παρουσίαση του βιβλίου μου, ήρθε και την γνώρισα από κοντά! Ένα πολύ γλυκό παιδί που η ομορφιά της φυσικής της παρουσίας, ταιριάζει με την ομορφιά της ψυχής της.Και μ' αυτή την ευκαιρία να πω οτι είναι μεγάλη χαρά γα μένα, όταν φίλες και φίλοι που τους γνωρίζω από την επικοινωνία μας στο διαδίκτυο, κάνουν τον κόπο και έρχονται στις παρουσιάσεις και τους γνωρίζω και από κοντά!
Το κείμενο δεν είχε τίτλο, όμως εγώ τόλμησα να βάλω έναν δικό μου:
Σκέψεις ψυχής....
Καθώς περπατάω, εδώ, κάτω από την βροχή, καθώς οι στάλες της με ξεπλένουν, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια μου. Ο Θεός κλαίει μαζί μου, προσφέροντας μου μία σιγουριά.
Γιατί κλαίω...Δεν ξέρω. Έρχονται στιγμές που, οι δρόμοι της ψυχής μου μαυρίζουν. Έφυγε από κοντά μου το μοναδικό μου στήριγμα. Έφυγε, πήγε να ακολουθήσει το όνειρό της. Είμαι τόσο χαρούμενη για εκείνη. Κι όμως, κάτι δακρύζει μέσα μου, αισθάνομαι τόσο μόνη. Πολλές οι παρέες, οι φίλοι, οι γνωστοί...Κι όμως μόνη. Στρέφω τα μάτια μου στα σύννεφα εκεί ψηλά. Θα ήθελα να πετάξω, να καθίσω επάνω στην κάτασπρη υφή τους και να γίνουν οι συνοδοιπόροι μου στο όνειρο. Να με ταξιδέψουν σε χαμένους παράδεισους, στην Χώρα του Ποτέ. Να τα ακολουθήσω σε κάθε τους βήμα χωρίς να πω λέξη. Να ζήσω και εγώ μαζί τους το παραμύθι που αιώνες τώρα ζούν. Να γνωρίσω την ιστορία τους. Σοφά μου σύννεφα, πάρτε με μαζί σας, στο ταξίδι σας, αφήστε με να γνωρίσω τους φίλους σας, εκεί ψηλά. Να πετάξω μαζί με τις νεράιδες, να την πατήσω από τις φάρσες των ξωτικών, να ιππεύσω ένα πανέμορφο μονόκερο. Και σαν αντικρίσω την Ιθάκη μου, τον λόγο ύπαρξης μου και τον στόχο για τον οποίο ζω, να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη που μου δείξατε και να αφήσω ένα κομμάτι μου, εκεί μαζί σας. Να σας θυμίζει πάντα το καλό που μου κάνατε και πόσο ευγνώμων είμαι για την απέραντη αγκαλιά που με πήρατε. Να σας θυμίζει ότι μου χαρίσατε και πάλι πίσω την ζωή μου.
Αφιερωμένο στην Λυδία, το σύννεφο της ζωής μου, που όσο μακριά και αν πάει θα είμαι πάντα μαζί της.